Περιεχόμενα
Μου λείπεις, μωρό μου: Πριν από ένα χρόνο, χάσαμε απροσδόκητα το μωρό μας στον ένατο μήνα, λόγω ενός τραγικού περιστατικού που αφορούσε ένα περιτύλιγμα μωρού.
Παρά το γεγονός ότι υπομείναμε μια δύσκολη εγκυμοσύνη με προηγούμενες αποβολές, η καταστροφική είδηση ότι το μωρό μας δεν ήταν πλέον ζωντανό συνέτριψε τις καρδιές μας. Κάθε μέρα που περνάει γεμάτη με ανυπολόγιστο πόνο μας υπενθυμίζει ότι η θλίψη του να θάβεις ένα παιδί δεν ξεθωριάζει ποτέ. Βρίσκουμε παρηγοριά ο ένας στον άλλον, κρατώντας την αγάπη για τον άγγελό μας που κατοικεί μέσα μας.
Μου λείπεις, μωρό μου…
Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που χάσαμε με τραγικό τρόπο το μωρό μας στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης μου, εξαιτίας ενός περιστατικού με περιτύλιγμα μωρού.
Παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίσαμε δυσκολίες και αποβολές καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της εγκυμοσύνης μου, δεν περιμέναμε ποτέ μια τόσο καταστροφική απώλεια. Κατά τη διάρκεια μιας ιατρικής επίσκεψης ρουτίνας, λάβαμε τα συγκλονιστικά νέα ότι το μωρό μας είχε πεθάνει.
Ένας επώδυνος αποχαιρετισμός
Την επόμενη ημέρα, υποβλήθηκα σε καισαρική τομή και έφερα στον κόσμο το αγγελούδι μας. Ο σύζυγός μου είδε το πιο όμορφο μωρό, που μου έμοιαζε σε πολλά σημεία.
Ήθελα να κρατήσω αυτές τις πολύτιμες στιγμές, να τον κρατήσω κοντά μου, να μυρίσω το γλυκό του άρωμα και να τον νανουρίσω, γνωρίζοντας ότι θα ήταν η τελευταία μας. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν γεμάτες με αφόρητο πόνο, αδιανόητο για όσους δεν έχουν βιώσει την απώλεια ενός παιδιού. Αυτός ο πόνος επιμένει, ανυποχώρητος και ασφυκτικός, σαν να έχει διαλυθεί η καρδιά μας, αφήνοντάς μας χωρίς ανάσα.
Ένα άδειο λίκνο, ένας δεύτερος θάνατος
Η επιστροφή στο σπίτι από το μαιευτήριο ήταν σαν ένας δεύτερος θάνατος. Η κούνια του μωρού μας στεκόταν άδεια δίπλα στο κρεβάτι μας, περιτριγυρισμένη από τα ρούχα και τα αρκουδάκια του, που θύμιζαν την ευτυχία που κάποτε μοιραζόμασταν.
Τώρα αναλογιζόμαστε πόσο ασήμαντες ήταν οι προηγούμενες ανησυχίες μας για τις δουλειές και τα χρήματα, συνειδητοποιώντας την πραγματική σημασία αυτής της προηγούμενης ευτυχίας. Άλλοι μας προτείνουν ότι μπορούμε να κάνουμε άλλο ένα παιδί, αφού είμαστε υγιείς, λες και το μωρό μας ήταν αντικαταστάσιμο όπως τα κακοφορμισμένα παντελόνια. Πρόκειται για μια αφόρητη ιδέα.
Το βάρος του πόνου
Έχοντας αντιμετωπίσει τρεις αποβολές, γνωρίζω ότι ο πόνος της απώλειας ενός παιδιού διαφέρει από άλλες μορφές απώλειας. Το να βλέπουμε τους γύρω μας να συλλαμβάνουν αβίαστα και να γεννούν ζωή, ενισχύει την αγωνία μας.
Πόσο πόνο μπορεί να αντέξει μια ψυχή; Είμαστε νέοι, αλλά φορτωμένοι με ανυπολόγιστη θλίψη. Ενώ οι άλλοι στην ηλικία μας απολαμβάνουν την ανεμελιά, εμείς βρίσκουμε παρηγοριά ο ένας στον άλλον, σφίγγουμε τα δόντια και προχωράμε μπροστά. Ο άγγελός μας ζει μέσα μας και κρατάμε την ελπίδα και την αγάπη που ξεπερνά τον πόνο μας.
Μας λείπεις πολύ, μωρό μου.
Μαρία.
