Περιεχόμενα
Ο Ιερώνυμος θρηνεί την άγνωστη μητέρα του, αποκαλύπτοντας ένα μυστικό 70 ετών. Η «Espresso» αποκαλύπτει την αξιοσημείωτη ιστορία ζωής με τον θάνατο της Ασημίνας Κόρου, συζύγου του διάσημου Έλληνα βιολιστή Γιώργου Κόρου.
Η κηδεία της, που κηδεύτηκε σε ηλικία 92 ετών στο Κοιμητήριο Κηφισιάς, συγκίνησε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, καθώς τον είχε μεγαλώσει και τον είχε καθοδηγήσει. Ανάμεσα στα δάκρυα, αναδύθηκαν μνήμες του δεσμού τους, που ανατρέχουν στο ταπεινό τους ξεκίνημα και στους μεταπολεμικούς αγώνες της Ελλάδας.
Εξερευνήστε την εξαιρετική ιστορία της αγάπης μιας νταντάς και της βαθιάς σύνδεσης που αψήφησε τους δεσμούς αίματος.
Ο Ιερώνυμος θρηνεί για την άγνωστη μητέρα του – Το μυστικό των 70 χρόνων.
Ο Ιερώνυμος θρηνεί για την άγνωστη μητέρα του – Το μυστικό των 70 χρόνων
Μια συγκλονιστική ιστορία ζωής και ένα μυστικό που κρατήθηκε καλά κρυμμένο για περισσότερα από 70 χρόνια φέρνει στο φως η «Espresso» με τον θάνατο της συζύγου του κορυφαίου Έλληνα βιολιστή Γιώργου Κόρου, Ασημίνας, η οποία κηδεύτηκε χθες από το Κοιμητήριο της Κηφισιάς σε ηλικία 92 ετών.
Μια συγκλονιστική ιστορία ζωής και ένα μυστικό που κρατήθηκε καλά κρυμμένο για περισσότερα από 70 χρόνια φέρνει στο φως η «Espresso» με τον θάνατο της συζύγου του κορυφαίου Έλληνα βιολιστή Γιώργου Κόρου, Ασημίνας, η οποία κηδεύτηκε χθες από το Κοιμητήριο της Κηφισιάς σε ηλικία 92 ετών.Από τον Νίκο Νικόλιζα.
Και ας τη συνόδευσαν στο τελευταίο «αντίο» λίγοι καλοί φίλοι της οικογένειας, όπως ο τραγουδιστής Σπύρος Μπρέμπος και η Αρετή Κετιμέ με ένα αρβανίτικο μοιρολόι, με το οποίο λυπήθηκαν και οι λιγοστοί παρευρισκόμενοι στο νεκροταφείο της Κηφισιάς.
Ο Αρχιεπίσκοπος αγκαλιάζει το σώμα της.
Ο Αρχιεπίσκοπος αγκαλιάζει το σώμα της
Και ίσως δεν θα ήταν τόσο σημαντική ως είδηση, αν δεν αφορούσε τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας, Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος παραβρέθηκε στην κηδεία της «νταντάς» του Ασημίνας Κόρου και λύγισε μπροστά στο άψυχο σώμα της, αφού η εκλιπούσα ήταν η γυναίκα που τον μεγάλωσε και του έδωσε τα κατάλληλα εφόδια για να πορευτεί στη ζωή. Άλλωστε, ήταν από τις λίγες φορές που ο Αρχιεπίσκοπος έκλαψε και μάλιστα μπροστά στο άψυχο σώμα της γυναίκας που τον αγάπησε ως πραγματικό της παιδί, με τις αναμνήσεις στο μυαλό του να πηγαίνουν πολλά χρόνια πίσω.
Όταν εκείνος ήταν μόλις 13 ετών και η νεαρή Ασημίνα Κόρου λίγο πάνω από 20. Ένα φιλμ ασπρόμαυρων εικόνων αναβοσβήνει μπροστά στα μάτια του από τα πιο ωμά και αθώα χρόνια της ζωής του. Με μια μετεμφυλιακή φτωχή Ελλάδα και οικογένειες να αναζητούν λίγη αγάπη μέσα από τα συντρίμμια που άφησε ο πόλεμος….
Είναι ένα από εκείνα τα σενάρια που ούτε ο καλύτερος συγγραφέας δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει. Βρισκόμαστε στα χωριά της Βοιωτίας, συγκεκριμένα στα Οινόφυτα, λίγο πριν από τη δεκαετία του 1950.
Μια φτωχή αλλά ευγενική αγροτική οικογένεια, ο Τάσος και η Δήμητρα Λιάπη, δουλεύουν σκληρά μέρα και νύχτα για να επιβιώσουν. Αρβανίτικης καταγωγής, με πολλή καλοσύνη και χριστιανική πίστη μέσα τους. Οι δύο ενάρετοι γονείς έχουν αποκτήσει δύο αγόρια και το όνειρό τους είναι να κάνουν τα παιδιά τους μεγάλους Έλληνες και καλούς χριστιανούς.
Από τα παιδικά τους χρόνια δεν τους έλειψε απολύτως τίποτα.
Η απώλεια.
Η απώλεια
Ωστόσο, κάτω από άγνωστες συνθήκες η οικογένεια αφανίζεται. Κανείς δεν γνωρίζει πώς οι γονείς του Ιωάννη Λιάπη, γεννημένου στον κόσμο και νυν Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, φεύγουν ξαφνικά από τη ζωή.
Χωρίς κανείς στα επόμενα χρόνια να μάθει κάτι ή να δημοσιοποιήσει τα αίτια του θανάτου. Σε όλες σχεδόν τις συνεντεύξεις του, ο ίδιος ο ιεράρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν αναφέρεται στην απώλεια των γονέων του. Και στο διαδίκτυο, επίσης, δεν αναφέρονται λεπτομέρειες για το πώς έχασε και τους δύο γονείς του.
Τα δύο αγόρια της οικογένειας Liapi θα μεγαλώσουν με τη γιαγιά τους και με μια νταντά, η οποία σε νεαρή ηλικία αναλαμβάνει να έρθει από το γειτονικό χωριό Vlona στα Οινόφυτα για να τα μεγαλώσει. Και όντως το κάνει.
Η νεαρή τότε Ασημίνα, μαζί με τη γιαγιά Λιάπη, θα μεγαλώσουν τα δύο αγόρια με τα καλύτερα μέσα, ενώ ο Γιάννης, που είχε κλίση προς την Εκκλησία, θα τον ενθαρρύνει να πηγαίνει στο κατηχητικό, να μάθει να φέρεται σωστά στους συνανθρώπους του, να τους βοηθάει, αλλά και να καθοδηγείται από το λόγο του Θεού.
