Περιεχόμενα
Αντιμετωπίζοντας τον Σπύρο Πνευματικό: Moskov, Κλινική Ψυχολόγος, για τους αγώνες των καρκινοπαθών. Διαβάστε το συγκινητικό της δοκίμιο για τον θρίαμβο της ζωής πάνω από τις διαγνώσεις και την επίδραση των λέξεων στον ψυχισμό μας.
Μια ειλικρινής εξερεύνηση των «διατυπώσεων, του θανάτου και των δυνάμεων της ζωής».
Η κόρη του Κωστή Μοσκώφ έρχεται αντιμέτωπη με τον Σπύρο Πνευματικό – «Οι διατυπώσεις, ο θάνατος και οι δυνάμεις της ζωής».
Η κόρη του Κωστή Μοσκώφ έρχεται αντιμέτωπη με τον Σπύρο Πνευματικό – «Οι διατυπώσεις, ο θάνατος και οι δυνάμεις της ζωής»
Ένα καθηλωτικό κείμενο της κλινικής ψυχολόγου, Amina Moskov, ενάντια στη συγκλονιστική δήλωση του Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς.
Όταν σας λένε ότι έχετε καρκίνο, όταν μαθαίνετε ότι ο δικός σας άνθρωπος είναι άρρωστος, ο ίδιος πόνος, ο ίδιος φόβος, η ίδια προσδοκία δύναμης στον αγώνα. Η ίδια ελπίδα για θεραπεία.
Σε ένα συγκινητικό δοκίμιο για το πώς η ζωή διαψεύδει κάθε διάγνωση, η Amina Moskov, κλινική ψυχολόγος, απαντά στην αδιανόητη δήλωση του Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς.
«Συνταγές, θάνατος και οι δυνάμεις της ζωής» είναι ο τίτλος της ανάρτησης της Amina Moskov στο Facebook, η οποία περιγράφει την προσωπική της εμπειρία με τον πατέρα της Κωστή, ο οποίος διαγνώστηκε με καρκίνο στους λεμφαδένες το 1970 (και του δόθηκαν έξι μήνες ζωής), από τον οποίο τελικά πέθανε στις 29 Ιουνίου 1998.
Μια κατάσταση με την οποία δυστυχώς έχουν έρθει αντιμέτωποι πολλοί άνθρωποι. Αλλά με τη ζωή, την επιστήμη και τη θέληση του ασθενούς να διαψεύδει – ευτυχώς – κάθε «τετελεσμένο γεγονός».
«Στην ιατρική, όπως και στην ψυχολογία, υπάρχουν συνεχώς μεταβαλλόμενοι παράγοντες που συχνά ανατρέπουν όλες τις προβλέψεις.
Αλλά: οι διατυπώσεις, οι λέξεις, οι λέξεις, αυτές που δεν έχουν κόκαλα και σπάνε κόκαλα, είναι το μόνο που έχουμε και το μόνο που δεν έχουμε: οι λέξεις φέρνουν τα κομμάτια του ψυχισμού μας μαζί. Οι λέξεις δημιουργούν τον ψυχικό χώρο για να σκεφτούμε (και να ζήσουμε) μαζί. Είναι οι γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων. Ή τα εμπόδια», γράφει η Amina Moskov.
Η πλήρης ανάρτησή της.
«Διατυπώσεις, θάνατος και οι δυνάμεις της ζωής».
«Διατυπώσεις, θάνατος και οι δυνάμεις της ζωής»
Μόλις επέστρεψε από μεταπτυχιακές σπουδές. Υπηρετεί τη θητεία του, φορώντας τη στολή του ναυτικού. Είναι τριάντα χρονών, δίπλα του στέκεται η φίλη του από εικοσιπέντε χρόνια, ήδη έγκυος στο δεύτερο παιδί τους. Βρισκόμαστε στο 1970.
Στέκονται μαζί μπροστά στον γιατρό.
Οι ιατρικές εξετάσεις έχουν βγει και η διάγνωση είναι μια διάγνωση που κανείς δεν θέλει να ακούσει: «Είναι καρκίνος, έχετε έξι μήνες ζωής» ανακοινώνει τη θανατική καταδίκη! Στέκονται μπροστά στην είδηση με όλη την αλαζονεία και τον υγιή ναρκισσισμό της ομορφιάς, του πάθους και της νεότητάς τους. Εξάλλου, τους περιμένουν τα όνειρά τους για μια καλύτερη κοινωνία. Ακολουθούν δύσκολα (αλλά υπέροχα) χρόνια με νίκες και αναποδιές.
Στις δύσκολες στιγμές, στις άγριες μέρες της νοσηλείας, το κορίτσι του ψιθυρίζει με τραγούδι όλο το ρεπερτόριο της ζωής τους: Ναζίμ Χικμέτ («και μετά γιατρός κάθε ξημέρωμα»), Μαρκόπουλο (το τρένο φεύγει στις οκτώ/μιλάω για τα παιδιά μου και τον ιδρώτα), Σαββόπουλο και Beatles. Λοιπόν, δεν ορκίζομαι ότι του τραγούδησε με πολύ ψιθυριστό τρόπο. Όπως την ξέρω μάλλον τραγούδησε στο κρεσέντο με όλη τη δύναμη της (ευτυχώς υπέροχης) φωνής της. Όταν ήταν καλά τα βράδια, γλεντούσαν με φίλους στη Δόμνα στην Άνω Πόλη.
Όταν συνήλθε, του διάβαζε Σεφέρη και Μαγιακόφσκι.
Πέρασαν τριάντα χρόνια πριν τελειώσει το ταξίδι της ζωής του. Το γεγονός ότι σε αυτές τις τρεις δεκαετίες έγραψε περίπου δεκαπέντε βιβλία, τρεις ποιητικές συλλογές και άφησε κληρονομιά το έργο του στην πολιτιστική διπλωματία είναι άσχετο.
Για την κόρη του, κάθε πατέρα που κερδίζει ένα χρόνο ζωής κάθε στιγμή είναι πολύτιμη. Επειδή είναι ο πατέρας της. Γι’ αυτό. Και η αγάπη μιας κόρης για τον πατέρα της δεν χρειάζεται τεκμηρίωση, όπως μας δίδαξε ο Σαίξπηρ μέσα από τα λόγια της Κορντέλια στον βασιλιά Ληρ. Όλα.
