Περιεχόμενα
Γονείς, ο αντίκτυπος της παρακολούθησης των αγώνων του παιδιού σας είναι μεγαλύτερος από ό,τι νομίζετε.
Αν έχετε βιώσει την αμέριστη υποστήριξη των γονέων σας στις δικές σας αθλητικές προσπάθειες ή αν είστε και εσείς γονέας και παρακολουθείτε το πάθος του παιδιού σας για το άθλημα που έχει επιλέξει, τότε θα καταλάβετε το ειλικρινές μήνυμα που μοιράστηκε αυτή η μαμά. Η ιστορία της αναμφίβολα θα αγγίξει την καρδιά σας.
Γονείς, το να πηγαίνετε στους αγώνες του παιδιού σας έχει μεγαλύτερη σημασία από ό,τι νομίζετε
Αν ήσασταν από εκείνα τα παιδιά που ασχολούνταν με κάποιο άθλημα και είχαν πάντα την υποστήριξη των γονιών τους ή αν έχετε δικά σας παιδιά που δίνουν την ψυχή τους στο άθλημα που έχουν επιλέξει και είστε πάντα εκεί στους αγώνες και τις προπονήσεις τους, θα καταλάβετε απόλυτα τι θέλει να πει η παρακάτω μαμά και διαβάζοντάς το σίγουρα θα συγκινηθείτε….
Η σημασία της γονικής παρουσίας
«Όταν ήμουν μικρός και οι δύο γονείς μου δούλευαν σκληρά. Το σπίτι μας ήταν αρκετά μακριά από τις δουλειές τους και έπρεπε να περνούν πολλές ώρες στους δρόμους κάθε μέρα (η μαμά μου δούλευε σε εφημερίδα και ο μπαμπάς μου ήταν δικηγόρος).
Σαν να μην έφτανε αυτό, έπρεπε συχνά να κάνουν και κάποια δουλειά στο σπίτι όταν γύριζαν αργά το απόγευμα. Τώρα που το σκέφτομαι, όμως, τόσο η αδελφή μου όσο και εγώ δεν νιώσαμε ποτέ έντονα την απουσία τους ως παιδιά. Ξέραμε πάντα ότι οι γονείς μας ήταν εκεί… για ό,τι τους χρειαζόμασταν.
Ο ρόλος του μπάσκετ στην οικογένειά μας
Το σημαντικό άθλημα στην οικογένειά μας ήταν το μπάσκετ. Ο μπαμπάς μου έπαιζε σε μια ομάδα όταν ήταν παιδί και σχεδόν φυσικά έκανα το ίδιο – πήγαινα ακόμη και σε αθλητικές κατασκηνώσεις μπάσκετ τα καλοκαίρια.
Όταν πήγα στο λύκειο το μπάσκετ έγινε η κύρια προτεραιότητά μου (καταλαμβάνοντας πολύ από τον ελεύθερο χρόνο μου). Κατά τη διάρκεια των 15 ετών που έπαιζα το άθλημα, οι γονείς μου ήταν πάντα εκεί σε κάθε αγώνα. Σε κάθε παιχνίδι!.
Οι θυσίες που κάνουν οι γονείς
Και παρόλο που μου άρεσε να βλέπω τα πρόσωπά τους στις κερκίδες, χρειάστηκε να μεγαλώσω πολύ για να συνειδητοποιήσω πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν για αυτούς να κάνουν όλα αυτά.
Ξέρω ότι πολλές φορές έπρεπε να φύγουν νωρίς από τη δουλειά, να υπομείνουν την τρομερή κίνηση στο δρόμο και πολλά χιλιόμετρα πίστας, πολλή βενζίνη, στη ζέστη, το κρύο ή τη βροχή και να βάλουν στην άκρη όποια «δυσκολία» «τραβούσαν» εκείνη τη στιγμή για να με χειροκροτήσουν. Και όταν η αδελφή μου μεγάλωσε και άρχισε να έχει τις δικές της δυσκολίες, ακολουθούσαν πάντα τη λογική του «διαίρει και βασίλευε» και φρόντιζαν να είναι εκεί, ο ένας για τον έναν και ο άλλος για τον άλλον.
Ανεξάρτητα από το τι συνέβαινε στη ζωή τους την ίδια στιγμή, πάντα, χωρίς ποτέ να αποτύχουν, έθεταν ως προτεραιότητα την παρουσία τους στους αγώνες μας. Είτε επρόκειτο για το τελευταίο πρωτάθλημα της χρονιάς, είτε για έναν απλό φιλικό αγώνα, οι γονείς μου ήταν εκεί.
Ο αντίκτυπος της γονικής υποστήριξης
Όταν αναπολώ εκείνα τα χρόνια, συνειδητοποιώ ότι η παρουσία τους σε κάθε παιχνίδι σήμαινε πάρα πολλά για μένα. Ήθελα να δείξω στον πατέρα μου ότι είχα λάβει υπόψη μου τις συμβουλές που μου έδινε κάθε φορά που έπαιζα μπάσκετ μαζί του.
Ήθελα να δείξω στη μητέρα μου ότι έπαιζα συγκεντρωμένα, όπως της είχα υποσχεθεί. Ήθελα να αποδείξω στην αδελφή μου ότι… Ήμουν καλύτερος (συγγνώμη αδελφούλα – σ’ αγαπώ!). Ήθελα να τους κάνω περήφανους. Σε κάθε παιχνίδι έψαχνα τα πρόσωπά τους στις κερκίδες. Και όταν τους έβρισκα, ήξερα ότι είχα σημασία.
Ήξερα ότι τα όνειρά μου, όσο υπερβολικά ή αστεία κι αν ακούγονταν, είχαν σημασία. Κάθε φορά που έβαζα καλάθι ή έπαιζα καλή άμυνα, κοίταζα τον μπαμπά μου και περίμενα να δω τον υψωμένο αντίχειρά του ή να ακούσω την (λίγο ντροπιαστική, όπως νόμιζα τότε) κραυγή της μαμάς μου.
Όπως και σε κάθε άλλη πτυχή της ζωής μου, οι γονείς μου απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι μπορούσα να βασίζομαι σε αυτούς. Και αυτό το συναίσθημα έχει εμπεδωθεί μέσα μου σε όλη μου τη ζωή.
Η γονική παρουσία κάνει τη διαφορά
Ξέρω ότι δεν είναι πάντα εύκολο να είστε εκεί για κάθε αγώνα των παιδιών σας, αλλά.
