Περιεχόμενα
«Ζουν τη ζωή τους κανονικά»: Η αδελφή του Βαγγέλη Γιακουμάκη μιλάει για το τραγικό τέλος του και τη θεατρική απεικόνιση της ζωής του.
Το έργο «801,5 μ.» εμβαθύνει στα βιώματα του 20χρονου φοιτητή από τα Ιωάννινα που βρέθηκε νεκρός μετά από 40 ημέρες εξαφάνισης. Ενώ η αδελφή και ο πατέρας του Βαγγέλη εκφράζουν την αδυναμία τους να παρακολουθήσουν το έργο, εκτιμούν την προσοχή που έχει λάβει.
Ο συναισθηματικός αντίκτυπος και η υπενθύμιση της μνήμης του Βαγγέλη θεωρούνται ως οι όμορφες πτυχές της παράστασης, αλλά αναδεικνύουν επίσης την έλλειψη ουσιαστικής κοινωνικής αλλαγής και τον πόνο της συνάντησης με εκείνους που προκάλεσαν το κακό του Βαγγέλη χωρίς να αντιμετωπίζουν συνέπειες.
«801,5 m»: Η θεατρική απεικόνιση της ζωής του Βαγγέλη Γιακουμάκη
Η ζωή και ο πρόωρος θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη, ενός 20χρονου φοιτητή από τα Ιωάννινα, έχει γίνει αντικείμενο θεατρικής παράστασης.
Το έργο «801,5 μ.», που ανεβαίνει αυτή την περίοδο στη Θεσσαλονίκη, ρίχνει φως στις συγκλονιστικές στιγμές και το τραγικό τέλος του σπουδαστή της Γαλακτοκομικής Σχολής, η εξαφάνιση του οποίου συγκλόνισε το πανελλήνιο. Γραμμένη από τον Χάρη Πεχλιβανίδη, η παράσταση συνυφαίνει στοιχεία μυθοπλασίας με τη δραματοποιημένη πραγματικότητα της ζωής του Βαγγέλη.
Η οπτική της οικογένειας: Αποκάλυψη του συναισθηματικού αντίκτυπου
Η αδελφή και ο πατέρας του Βαγγέλη Γιακουμάκη μίλησαν για τη συναισθηματική τους διαδρομή μετά την απώλειά του και την απροθυμία τους να παρακολουθήσουν την παράσταση που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του.
Εκφράζοντας την αδυναμία τους να αντέξουν την απεικόνιση επί σκηνής, υπογράμμισαν τη σημασία της διατήρησης της μνήμης του Βαγγέλη ζωντανής και τη δύναμη που μπορεί να προσφέρει σε άλλους που αντιμετωπίζουν παρόμοιες εμπειρίες. Παρά την εκτίμησή τους για το αφιέρωμα, εξέφρασαν την πικρία τους για την έλλειψη κοινωνικής αλλαγής και την αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατεί στην κοινότητα.
Γιακουμάκη: Ένα γλυκόπικρο αφιέρωμα
Η Ελένη Γιακουμάκη, αδελφή του Βαγγέλη, μοιράστηκε τους προσωπικούς της αγώνες για την αντιμετώπιση του έργου που βασίζεται στη ζωή του αδελφού της.
Εξέφρασε την αδυναμία της να παρακολουθήσει ορισμένα στοιχεία της παράστασης λόγω των συντριπτικών συναισθημάτων που προκαλούν. Παρόλα αυτά, αναγνώρισε τη σημασία του να τιμηθεί η μνήμη του Βαγγέλη και τον πιθανό αντίκτυπο που μπορεί να έχει το έργο σε άλλους που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις.
Η Ελένη εξέφρασε επίσης την απογοήτευσή της για την έλλειψη προόδου στην κοινωνία και τη συνάντησή της με τους υπεύθυνους για τον πόνο του αδελφού της, οι οποίοι συνεχίζουν να ζουν κανονικά χωρίς να αντιμετωπίζουν συνέπειες.
Ευγνωμοσύνη και θλίψη του Ανδρέα Γιακουμάκη
Ο Ανδρέας Γιακουμάκης, πατέρας του Βαγγέλη, μετέφερε τη βαθιά του εκτίμηση για το έργο και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον σκηνοθέτη και όσους τιμούν τη μνήμη του γιου του.
Ωστόσο, εξομολογήθηκε τον δισταγμό του να παρακολουθήσει την παράσταση, καθώς η αναβίωση των οδυνηρών στιγμών της ζωής του Βαγγέλη αποδεικνύεται συγκλονιστική. Ο Ανδρέας τόνισε την ανησυχητική αύξηση του σχολικού εκφοβισμού, ένας όρος άγνωστος πριν από οκτώ χρόνια, και την ανάγκη να σπάσει η σιωπή γύρω από τέτοια θέματα.
Ενώ αναζητά δικαιοσύνη και αναγνωρίζει τη δικαστική διαδικασία, αναγνωρίζει την ευθύνη ολόκληρης της σχολικής κοινότητας στον πόνο του γιου του. Ο Ανδρέας μοιράστηκε τη συνεχιζόμενη προσπάθειά του να συμβιβαστεί με την κατάσταση και τόνισε ότι ο χρόνος δεν θεραπεύει αλλά διδάσκει να ζει κανείς με την απώλεια.
