Περιεχόμενα
Δείτε το συναισθηματικό ταξίδι του χρυσού Ολυμπιονίκη της ιστιοπλοΐας, Νίκου Κακλαμανάκη.
Από την τραυματική εμπειρία της αντικατάστασής του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ μέχρι τη μάχη του με την κατάθλιψη, μοιράζεται την ιστορία της ανθεκτικότητας και της αποφασιστικότητάς του.
Νίκος Κακλαμανάκης: Το ταξίδι ενός θρύλου της ιστιοπλοΐας μέσα από την αδικία και την κατάθλιψη
Ο Νίκος Κακλαμανάκης, ο χρυσός Ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, μίλησε στη δημοσιογράφο Amanda Founti του περιοδικού Down Town, ρίχνοντας φως στην κατάθλιψη, τους προσωπικούς του αγώνες και την αθλητική του καριέρα.
Το κεφάλαιο των Ολυμπιακών Αγώνων
Ο Κακλαμανάκης μιλάει για το πώς ξεκίνησε το ολυμπιακό του ταξίδι μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων σε ηλικία 18 ετών.
Προπονήθηκε σκληρά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 και κατάφερε να προκριθεί, αλλά η εμπειρία του κατέληξε να είναι τραυματική.
Ο Κακλαμανάκης αποκαλύπτει ότι υπήρξε ένας αγώνας μαγειρικής μεταξύ της ομοσπονδίας και ενός προσώπου με πολιτική δύναμη εκείνη την εποχή.
Παρά το γεγονός ότι κέρδισε και τους δύο προκριματικούς αγώνες έναντι του άλλου αθλητή, η ομοσπονδία έστειλε στη θέση του κάποιον άλλο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, χρησιμοποιώντας ψεύτικα όρια για να εξαπατήσει την Ολυμπιακή Επιτροπή.
Ο Κακλαμανάκης ζήτησε ακρόαση, αλλά δεν τον άφησαν να μπει. Του έστειλαν επιστολή για να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας δύο ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, χωρίς να του αφήσουν χρόνο ούτε για να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο.
Εξαφανίστηκε από την οικογένειά του και παρακολούθησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε μια καφετέρια στη Λευκάδα.
Ο Κακλαμανάκης είδε τον αθλητή που πήγε στη θέση του να τερματίζει τελευταίος, χωρίς να μπορεί να κάνει εκκίνηση ή να εμφανιστεί καν στους αγώνες. Αργότερα, ανακάλυψε τον λόγο πίσω από τη μη συμμετοχή του αθλητή.
Σύμφωνα με την αναφορά του αρχηγού της ομάδας ιστιοπλοΐας, τον βρήκαν περισσότερες από μία φορές στο καζίνο να παίζει «Black Bandit» και τον έβγαλε με εγγύηση η αστυνομία.
Ο Κακλαμανάκης λέει ότι το όνειρό του όχι απλώς γκρεμίστηκε, αλλά του το πήραν καθώς παίχτηκε στα χαρτιά. Όμως δεν το έβαλε κάτω και ξόρκισε τον φόβο του να φοβάται δοκιμάζοντας ακριβώς αυτό που φοβόταν.
Συνέχισε και όταν το ένα όνειρο τελείωσε, βρήκε ένα άλλο.
Σημείο θραύσης
Το 1991, ο Κακλαμανάκης έφτασε για έναν αγώνα στη Δανία χωρίς καμία υποστήριξη και με ελάχιστο προϋπολογισμό από προσωπικές και οικογενειακές οικονομίες.
Σε μια προσπάθεια να μειώσει τα έξοδα, πήρε λεωφορείο και μετρό για να φτάσει στον ιστιοπλοϊκό όμιλο, ενώ μετέφερε εξοπλισμό ιστιοπλοΐας και δύο τσάντες με αντικείμενα, τα οποία εκλάπησαν στο μετρό της Κοπεγχάγης.
Ο Κακλαμανάκης έμεινε χωρίς τίποτα, χωρίς προσωπικά αντικείμενα, χωρίς χρήματα και χωρίς να μπορεί να αποδείξει ούτε το όνομά του. Πολέμησε με δανεικές στολές και εξοπλισμό, ενώ κάποιες φορές χιόνιζε.
Μέσα στην απογοήτευσή του, βρέθηκε να περιπλανιέται στους δρόμους ψάχνοντας τα πράγματά του στα σκουπίδια.
Έψαχνε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του. Πάλεψε σκληρά, αλλά υπήρχαν στιγμές που ήθελε να τα παρατήσει. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ένιωσε ότι αντιμετώπιζε κατάθλιψη και εκεί υπήρχε ένα επικίνδυνο σημείο.
Ξεπερνώντας την κατάθλιψη
Ο Κακλαμανάκης βίωσε προολυμπιακή κατάθλιψη λόγω της έλλειψης υποστήριξης και του πολέμου που δεχόταν. Έχασε πολύ βάρος, δεν έμπαινε στο νερό και κοιμόταν από το μεσημέρι. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Βγήκε από αυτό το δύσκολο τούνελ επειδή η λαχτάρα του για το αποτέλεσμα δεν υπερίσχυσε της αγάπης του για το ίδιο το ταξίδι, το άθλημα και την προσπάθεια. Όταν ένα όνειρο τελείωσε, βρήκε ένα άλλο.
Αποφάσισε να κάνει το καλό να συμβεί μέσα από κάθε κακό που του συνέβαινε.
Η ιστορία του Κακλαμανάκη είναι μια απόδειξη της ανθεκτικότητας, της αποφασιστικότητας και της δύναμης του.
