Περιεχόμενα
Ο Έλληνας συγγραφέας Χρήστος Ζαμπούνης μίλησε πρόσφατα για τη ζωή του, το έργο του και τους αγώνες του με τον εθισμό στα ναρκωτικά μετά την απώλεια της κόρης του.
Σε συνέντευξή του στο Studio 4 της ΕΡΤ1, ο Ζαμπούνης μίλησε για την πολυποίκιλη καριέρα του, η οποία περιλαμβάνει την ξενάγηση τουριστών στην Πάτμο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και την έκδοση βιβλίων. Επίσης, μίλησε για την απόφασή του να γράψει για τον εθισμό του και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν αποφάσισε αν θα εκδώσει ή όχι τα απομνημονεύματά του. Διαβάστε παρακάτω για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή και το έργο του Ζαμπούνη.
Χρήστος Ζαμπούνης: «Όταν έχασα την κόρη μου έκανα χρήση ναρκωτικών για δύο χρόνια»
Ο Χρήστος Ζαμπούνης εμφανίστηκε πρόσφατα στο Studio 4 της ΕΡΤ1 για να μιλήσει για τη συγγραφική του πορεία, τη ζωή του και τις πρόσφατες αναζητήσεις του.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, αποκάλυψε ότι στράφηκε στα ναρκωτικά όταν έχασε την κόρη του και μοιράστηκε το ταξίδι της ανάρρωσής του από τον εθισμό.
Εργασία μέχρι 100 ετών
Ο Ζαμπούνης εξέφρασε το πάθος του για την εργασία, δηλώνοντας ότι αισθάνεται ότι θα μπορούσε να εργάζεται μέχρι τα 100 του χρόνια.
Εργάζεται σε διάφορες δουλειές, μεταξύ των οποίων και ως ξεναγός στην Πάτμο τα καλοκαίρια, όπου ξεναγεί τουρίστες στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Εκτός από την έκδοση των βιβλίων του, αποθηκεύει και άλλα συγγράμματα που δεν θέλει να δημοσιεύσει ακόμη.
Είπε: «Δουλεύω πέντε δουλειές, ξεναγός στην Πάτμο, στο μοναστήρι και στο σπήλαιο, κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στην Πάτμο, διαχειρίζομαι την πλατφόρμα, εκδίδω βιβλία, γράφω… Κάθε μέρα με παίρνει κάποιος τηλέφωνο και μου λέει έλα να με γνωρίσεις και σιγά σιγά προκύπτουν και άλλα. Ποτέ δεν είπα ότι αυτό θα ακολουθήσω ως επάγγελμα… Σκέφτηκα ότι στα 100 μου θα αποσυρθώ. Έχω τέτοια επιθυμία να δουλέψω που θα ήθελα να πληρώνω τις ασφαλιστικές μου εισφορές».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Ζαμπούνης αναφέρθηκε επίσης στην απώλεια του 27χρονου ανιψιού του στην τραγωδία στα Τέμπη.
Γράφοντας για τον εθισμό
Ο Ζαμπούνης έχει δημοσιεύσει τα απομνημονεύματά του, συμπεριλαμβανομένων των αγώνων του με τον εθισμό και την οδυνηρή στιγμή της απώλειας της κόρης του.
Μοιράστηκε ότι η συγγραφή του βιβλίου «Ιστορίες ενός παιδιού» ήταν η ψυχοθεραπεία και η ενδοσκόπησή του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αν και μετάνιωσε που το δημοσίευσε επειδή ήταν ένα προσωπικό ταξίδι, αποφάσισε να το κάνει για να βοηθήσει άλλους που παλεύουν με τον εθισμό.
Εξήγησε: «Τότε το έκανα συνειδητά, λέγοντας ότι ακόμη και ένας νέος χρήστης αν διαβάσει ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που σταμάτησε την κοκαΐνη, ίσως κάποιος άλλος μπορεί να τη σταματήσει.
Επειδή αυτό το πράγμα δεν κόβεται, είναι ένα εθιστικό ναρκωτικό, και τελικά το έκανα με αυτή ακριβώς τη σκέψη».
Ο Ζαμπούνης μίλησε επίσης για την αντιμετώπιση κακόβουλων σχολίων για το βιβλίο του, αλλά δεν το άφησε να τον επηρεάσει. Κατέληξε λέγοντας ότι του πήρε χρόνια για να αποφασίσει αν θα εκδώσει το βιβλίο του ή όχι.
