Περιεχόμενα
Εξομολόγηση της Ναυσικάς: Μια σπαρακτική ιστορία αγάπης και απώλειας | SEO Optimized Ζήστε την οδυνηρή ιστορία της Ναυσικά, μιας 25χρονης που ερωτεύτηκε έναν 52χρονο άνδρα.
Ο παθιασμένος έρωτάς τους, οι προκλήσεις και η καταστροφική στιγμή που εκείνος δεν εμφανίστηκε για την προγραμματισμένη αναχώρησή τους. Δείτε τα ωμά συναισθήματα και την πολυπλοκότητα της σχέσης τους, αψηφώντας τις ηλικιακές διαφορές και τις κοινωνικές προσδοκίες.
Ακολουθήστε τη Ναυσικά στο ταξίδι της αγάπης, του σπαραγμού και των βαθιών μαθημάτων που έμαθε για τη μαγεία της ίδιας της αγάπης.
«Χαμένη αγάπη: Μια ιστορία από πόνο και λύπη»
«Ήμουν 25, ήταν 52. Μου ζήτησε να πάμε σε έναν γάμο, κλείσαμε ραντεβού στο Παγκράτι και δεν ήρθε ποτέ. Μου έστειλε μόνο ένα γραπτό μήνυμα».
Μέσα σε μια νύχτα έχασε τον έρωτα της ζωής της, ο οποίος δεν εμφανίστηκε ποτέ στο ραντεβού τους, ενώ σχεδίαζαν τον γάμο τους.
Η απροσδόκητη συνάντηση
Ακολουθεί η εξομολόγηση της 25χρονης Nausicaa, η οποία περιγράφει την εμπειρία της από τη σχέση της με έναν 52χρονο άνδρα, με τον οποίο ενώ είχαν κλείσει ραντεβού για να φύγουν μαζί, εκείνος δεν εμφανίστηκε ποτέ.
Ήταν Ιούλιος του 2005 όταν τον είδα για πρώτη φορά. Έχετε ακούσει ποτέ για τον κεραυνοβόλο έρωτα; Λοιπόν, αυτό μου συνέβη όταν άνοιξε την πόρτα του γραφείου του και μπήκα μέσα. Πήγαινα σε μια δουλειά που με έστειλε το αφεντικό μου.
Δεν θυμάμαι τι συνέβη εκείνο το απόγευμα, τι μου είπε, τι του είπα, αλλά θυμάμαι καθαρά ότι αναρωτήθηκα «ε, τι συμβαίνει εδώ; Γιατί τρέμουν τα χέρια μου όταν με κοιτάζει;».
Μια μοιραία επανένωση
Πήγα άλλες δύο φορές για κάποια γραφειοκρατία και ήρθε η μέρα που δεν θα τον έβλεπα ποτέ ξανά.
Τον είχα ερωτευτεί… άυπνες νύχτες, πεταλούδες στο στομάχι μου, ταχυπαλμίες ΚΑΘΕ φορά που τον σκεφτόμουν και έχανα τα λόγια μου κάθε φορά που τον έβλεπα, είχα σταματήσει να τρώω κιόλας! Ρώτησα και έμαθα ότι ήταν χωρισμένος και είχε έναν γιο. Μόλις τελειώσαμε το ραντεβού μας στο γραφείο του, με συνόδευσε μέχρι την εξώπορτα για να με αφήσει να βγω. Και τότε τα έκανα όλα! «Μ’ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΩ» του είπα σχεδόν κάτω από την αναπνοή μου.
Ένα τρενάκι των συναισθημάτων
Με κοίταξε παγωμένο για μια στιγμή, μετά χαμογέλασε και μου άνοιξε την πόρτα. «Καλή σας μέρα!» «Πεθαίνω από ντροπή, από απόρριψη». Όπως μπορείτε να φανταστείτε, έπεσα στο θάνατο. Από θλίψη, από ντροπή, από απόρριψη.
Έκλαιγα για μέρες, δεν μπορούσα να καταλάβω τι στο διάολο με είχε πιάσει και έλεγα στον άνθρωπο τέτοια πράγματα! Εννοώ, όπως και τι περίμενα να κάνει; Να γαμιέται επειδή (ήθελα να) νιώθει το ίδιο;.
Μια αναπάντεχη επανένωση
Ας πάμε μια εβδομάδα αργότερα. Ήταν μια ωραία μέρα, ήθελα να περπατήσω, έφυγα από το σπίτι για να βγάλω βόλτα τον σκύλο.
Μετά από 10 λεπτά περπάτημα, γύρισα το κεφάλι μου… και τον είδα μπροστά μου! ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ! Πάγωσα στη θέση μου και παρακάλεσα τη γη να ανοίξει και να με καταπιεί. Αντ’ αυτού, μου χαμογέλασε και μου έκανε νόημα να πλησιάσω. «Ήθελα κι εγώ να σε ξαναδώ» είπε και πραγματικά δεν πίστευα στα αυτιά μου! Με φίλησε. Εκεί.
Στην άκρη του πεζοδρομίου, με τα αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται και να φεύγουν και με τον κίνδυνο να μας δει κανείς! Θα μου πείτε «καλά, τι σε ένοιαζε, ποιος θα σας έβλεπε;»… ναι, κι αυτό είναι σωστό… Εγώ ήμουν 25 και αυτός 52….
Μια αγάπη γεμάτη προκλήσεις
Πέρασα σχεδόν 5 χρόνια μαζί του γεμάτα αγάπη, πάθος, απίστευτη χημεία! Ήμουν ερωτευμένη! Δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ!!! Τον ήθελα. Πέθαινα γι’ αυτόν. Ήμασταν πάντα διακριτικοί όμως, είχαμε πρόβλημα να το μάθει ο κόσμος, ειδικά η οικογένειά μου.
Τι θα έλεγα; ».
