Περιεχόμενα
- «Η παραλία, φίλε, δεν ανήκει στα σώματα»
- «Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν την παραλία καθώς θεωρούν ότι δεν έχουν το σώμα για να το εκθέσουν φορώντας μόνο το μαγιό τους».
- «Έχουμε υιοθετήσει την ιδέα ότι στην παραλία πηγαίνουν μόνο τα σωματικά πλάνα. Μόνο όσοι έχουν δικέφαλους και κοιλιακούς. Και είναι η κοπέλα με τα κιλά στους μηρούς και ο τύπος με την κοιλιά που αγχώνεται. Πέφτουν σε κατάθλιψη, τρέχουν στα γυμναστήρια και κόβουν τα γεύματα, κάνουν προσπάθειες να προλάβουν, μήπως και γίνουν δεκτές».
- «Μετά έχουμε αυτόν με την κοιλιά που ξέρεις ότι πίνει καλά. Ξέρεις ότι θα πας για φαγητό και δεν θα φάει τόσο πολύ, μόνο που θα σε κεράσει δεύτερο και τρίτο τσίπουρο».
- Αληθινή εξομολόγηση: «Η παραλία δεν είναι πασαρέλα».
Αγκαλιάστε τη θετικότητα του σώματος: Μην αφήνετε τις ανασφάλειες να καταστρέψουν την εμπειρία σας στην παραλία. Δείτε γιατί η παραλία πρέπει να είναι ένας τόπος αποδοχής και όχι κρίσης.
Ας απελευθερωθούμε από τα μη ρεαλιστικά πρότυπα σώματος και ας γιορτάσουμε τη μοναδική μας ομορφιά. Βουτήξτε και απολαύστε τη θάλασσα χωρίς να ανησυχείτε για τις απόψεις των άλλων.
«Η παραλία, φίλε, δεν ανήκει στα σώματα».
«Η παραλία, φίλε, δεν ανήκει στα σώματα»
Αληθινή εξομολόγηση: «Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν την παραλία καθώς πιστεύουν ότι δεν έχουν το κατάλληλο σώμα για να το εκθέσουν.
Μια γροθιά στο στομάχι είναι ένα κείμενο που είδε το φως της δημοσιότητας και αναδεικνύει πώς, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, τα περιττά κιλά γίνονται ένα αμφιλεγόμενο θέμα.
Και ενώ τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα και απλά, κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν τη ζωή των άλλων δύσκολη. Με επικριτικά σχόλια και χλευασμούς. Ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε σχετικά με το θέμα αυτό. Και ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό.
«Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν την παραλία καθώς θεωρούν ότι δεν έχουν το σώμα για να το εκθέσουν φορώντας μόνο το μαγιό τους».
«Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν την παραλία καθώς θεωρούν ότι δεν έχουν το σώμα για να το εκθέσουν φορώντας μόνο το μαγιό τους».
Αυτοί οι άνθρωποι προτιμούν να θυσιάσουν την κολύμβηση και τη δροσιά τους επειδή ντρέπονται να φορέσουν το μαγιό τους. Δεν αγαπούν το σώμα τους και είναι τόσο γεμάτοι ανασφάλειες, που φοβούνται μήπως κριθούν γι’ αυτό.
«Έχουμε υιοθετήσει την ιδέα ότι στην παραλία πηγαίνουν μόνο τα σωματικά πλάνα. Μόνο όσοι έχουν δικέφαλους και κοιλιακούς. Και είναι η κοπέλα με τα κιλά στους μηρούς και ο τύπος με την κοιλιά που αγχώνεται.
Πέφτουν σε κατάθλιψη, τρέχουν στα γυμναστήρια και μειώνουν τα γεύματα, κάνουν προσπάθειες να προλάβουν, μήπως και γίνουν δεκτές».
«Έχουμε υιοθετήσει την ιδέα ότι στην παραλία πηγαίνουν μόνο τα σωματικά πλάνα. Μόνο όσοι έχουν δικέφαλους και κοιλιακούς. Και είναι η κοπέλα με τα κιλά στους μηρούς και ο τύπος με την κοιλιά που αγχώνεται. Πέφτουν σε κατάθλιψη, τρέχουν στα γυμναστήρια και κόβουν τα γεύματα, κάνουν προσπάθειες να προλάβουν, μήπως και γίνουν δεκτές».
Αλλά έχω μια ερώτηση για να ξεκινήσω. Πώς είναι ένα ωραίο σώμα; Ποιος ορίζει ποιο είναι το καλύτερο σώμα και θέλουν όλοι να μοιάζουν με αυτό; Η ομορφιά είναι υποκειμενική. Ίσως το υγιές να είναι πιο όμορφο, αλλά ούτε αυτό είναι το ίδιο για όλους.
Εξάλλου, ζούμε στην Ελλάδα, το σώμα του καθενός αποκαλύπτει κάποια κομμάτια του χαρακτήρα του. Κάποιος έχει λίγο παραπάνω στα πόδια του και καταλαβαίνεις αμέσως ότι είναι άνθρωπος που εκτιμά το καλό φαγητό.
Θα βγείτε έξω το βράδυ και δεν θα ντρέπεται να φάει τα μακαρόνια μπροστά της. Είναι αυθόρμητη και δεν την ενδιαφέρει πώς φαίνεται στους άλλους.
«Μετά έχουμε αυτόν με την κοιλιά που ξέρεις ότι πίνει καλά. Ξέρεις ότι θα πας για φαγητό και δεν θα φάει τόσο πολύ, μόνο που θα σε κεράσει δεύτερο και τρίτο τσίπουρο».
«Μετά έχουμε αυτόν με την κοιλιά που ξέρεις ότι πίνει καλά. Ξέρεις ότι θα πας για φαγητό και δεν θα φάει τόσο πολύ, μόνο που θα σε κεράσει δεύτερο και τρίτο τσίπουρο».
Και το βράδυ θα πας στο μαγαζί και θα πιεις μερικές βότκες και μετά θα ξυπνήσεις με μπύρες δίπλα στη θάλασσα. Όταν περνάς τόσο καλά το βράδυ, πώς μπορείς να το αφήσεις για να έχεις απλά μια επίπεδη κοιλιά;.
Αληθινή εξομολόγηση: «Η παραλία δεν είναι πασαρέλα».
Αληθινή εξομολόγηση: «Η παραλία δεν είναι πασαρέλα».
Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που τρώνε, αλλά παραμένουν αδύνατοι, όσο κι αν καταβάλλουν προσπάθειες για να πάρουν μερικά κιλά. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, γεννηθήκαμε διαφορετικοί για να πεθάνουμε διαφορετικοί.
Κάποιοι έχουν μεγαλύτερη περιφέρεια, κάποιοι έχουν μεγαλύτερα χέρια, κάποιοι έχουν μεγαλύτερη κοιλιά. Αυτή είναι η φύση μας, είναι αδύνατο να είμαστε όλοι ίδιοι και εκτός από αδύνατο είναι και εξαιρετικά τρομακτικό.
Ποιο θα ήταν το νόημα ενός κόσμου γεμάτου ανθρώπινους κλώνους;.
Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ελέγξουν το βάρος τους εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων υγείας και δεν είμαστε άξιοι να τους κρίνουμε γιατί δεν ξέρουμε τι περνούν για να είναι έτσι όπως είναι. Η παραλία δεν είναι πασαρέλα.
Δεν είναι ένα μέρος για να κάθεσαι με το φρικιό σου και να τσεκάρεις αν ο άλλος έχει κυτταρίτιδα ή αν ο άλλος έχει κοιλιά. Βουτήξτε αντίθετα και πνίξτε τις μνησικακίες και τα κόμπλεξ σας,.
