Περιεχόμενα
Από το να μεγαλώσω μόνη την αδελφή μου στο να βρω υποστήριξη: Η ιστορία της δύναμης και της ανθεκτικότητας | Το ταξίδι της Αποστολίας.
Μεγάλωσα την αδελφή μου μόνη μου μέχρι που γνώρισα τον άντρα που συμφώνησε να την μεγαλώσει μαζί μου
Γεια σας. Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ και εγώ την ιστορία μου.
Είχα δύο υπέροχους γονείς και δύο αδέρφια. Ο ένας αδελφός ήταν ναρκομανής και έκλεβε από τους γονείς μου.
Τον κυνηγούσαν για να τον συνετίσουν, να τον αποκόψουν από την παρέα που διατηρούσε, να τον βάλουν σε κέντρο αποτοξίνωσης γιατί δεν ξέραμε πόσο μακριά είχε φτάσει με τα ναρκωτικά. Ήταν πολύ καλό παιδί, αλλά αγρίεψε και έλεγε πολλά ψέματα μέχρι που μας έκλεβε, και όλα ξεκίνησαν όταν ήταν 15 ετών. Ήταν ένας μεγάλος Γολγοθάς για τους γονείς μου. Έχω επίσης μια μικρότερη αδελφή, ένα υπέροχο κορίτσι, έξυπνο, που τώρα σπουδάζει….
Χάσαμε τους γονείς μου σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 2009. Εγώ – τώρα 26 ετών – ήμουν μόλις 16-17 ετών όταν έμεινα με ένα κοριτσάκι και έναν αδελφό που δεν μπορούσες να σηκώσεις.
Η οικογένεια υπήρχε μόνο μέχρι τα σαράντα των γονιών μου και μετά μόνη της. Ευλογημένη βέβαια η εκκλησία της γειτονιάς μας που μας βοήθησε. Βρήκα δουλειά, έκανα τη σχολή μου, αποφοίτησα οπότε δούλευα σε δύο δουλειές. Το πρωί δούλευα σε μια καφετέρια ως σερβιτόρα και το βράδυ δούλευα σε ένα μπαρ. Έπαιρνα 50€ τη βραδιά.
Είχα μόνο ένα μισθό, ενώ υπήρχαν κορίτσια που είχαν ποτά (ξέρετε τι είναι ένα μπαρ).
Αγώνες και προκλήσεις: Προσπαθώντας να παράσχουν σταθερότητα
Ο αδελφός μου μπαινόβγαινε στη φυλακή και το κοριτσάκι μπαινόβγαινε στο σχολείο. Προσπάθησα να την εμποδίσω να έχει επαφή με τον αδελφό μου, επειδή δεν το ήθελε. Είχαν κάνει τη ζωή της μαύρη στο σχολείο.
Όλοι την έβριζαν και έλεγαν ότι ήταν η αδελφή του κλέφτη και είχαμε θέματα και προβλήματα υγείας από την αγωνία της. Είχε πόνους στο στομάχι και υπέφερε από πόνους. Είχα αρχίσει να τα χάνω, δεν ήξερα τι να κάνω. Ήθελα μια φυσιολογική ζωή, δεν ένιωθα τίποτα. Τι όρεξη να έχεις όταν δουλεύεις-σπίτι-δουλειά και δουλεύεις το βράδυ αλλά ντρέπεσαι να ζήσεις.
Μια νέα αρχή: Στήριξη και Αγάπη
Στα 24 μου γνώρισα τον σύζυγό μου, ο οποίος είχε ήδη κάνει έναν γάμο και ένα παιδί (είχε μια μικρή οικογένεια αλλά χώρισε). Ήξερε ότι δούλευα σε ένα μπαρ, ήταν 30 ετών και είχε ένα εστιατόριο με τον πατέρα του.
Μου είπε ότι ήθελε να σταματήσω να δουλεύω νύχτες και ότι ήθελε να σοβαρευτούμε, και σταμάτησα να δουλεύω νύχτες (που δούλευα νύχτες γιατί έβγαζα καλά λεφτά, αυτό είναι όλο). Μίλησα με την αδελφή μου και μου είπε να μείνω μαζί της και θα πήγαινε στη θεία μου, την αδελφή του πατέρα μου, αλλά ο άντρας μου δεν την άφηνε πια. Ήρθε μαζί μας, την εκπαιδεύσαμε, την κάναμε παιδί μας και τώρα έχω ένα μωρό και είμαι ευτυχισμένη!.
Βρίσκοντας δύναμη και προχωρώντας μπροστά
Ο αδελφός μου και εγώ δεν έχουμε καμία επαφή. Πέρασα πολύ άσχημα ψυχολογικά για να το αντέξω. Για να μη θυμάμαι την απώλεια των γονιών μου, έπαιρνα ηρεμιστικά, αλλά τώρα είμαι πολύ καλά.
Θέλω να πω ότι όσο δύσκολα κι αν περάσουμε στη ζωή μας, αν τα παρατήσουμε, δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ. Αν είμαστε δυνατοί, τότε όλα θα πάνε καλά!!!.
Αποστολία.
