Περιεχόμενα
Δείτε τη σπαρακτική ιστορία μιας γυναίκας που μεγάλωσε σε μια μητριαρχική οικογένεια γεμάτη εντάσεις και προβλήματα που προκάλεσε η μητέρα της.
Από τον περιορισμό της να βγαίνει από το σπίτι μέχρι τα 18 της χρόνια μέχρι τη συνεχή χειραγώγηση και τον έλεγχο από τη μητέρα της, αυτή η ιστορία θα προκαλέσει διφορούμενα συναισθήματα. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε για τους αγώνες της με τις σχέσεις και την κατάθλιψη, καθώς και για την τελική της απόφαση να εξαφανιστεί με το παιδί της.
Τα λόγια της μητέρας μου
“Είθε η άσφαλτος να γεμίσει με το αίμα σου σήμερα”, μου είπε η μητέρα μου. Αυτά τα λόγια αντηχούν ακόμα στο μυαλό μου. Ήθελα να πάρω το παιδί μου και να εξαφανιστώ.
Η ιστορία μου
Η ιστορία μου θα προκαλέσει αμφιλεγόμενα συναισθήματα. Έζησα σε μια μητριαρχική οικογένεια και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχαμε συνεχώς προβλήματα από το περιβάλλον του πατέρα μου. Υπήρχαν εντάσεις και δικαστικές διαμάχες.
Τσακώνονταν συνεχώς με τον πατέρα μου και τον έκαναν να χάσει τα πάντα. Ήταν ο βράχος που στήριζε το σπίτι μας και τα προβλήματα δεν ήταν ποτέ με αυτόν, αλλά με τη μητέρα μου. Για χρόνια, προσπαθούσα να καταλάβω τι της συνέβαινε. Ήταν ψυχολογικό; Ήταν κακία;.
Από τότε που ήμουν παιδί, είχε εμένα και τον μεγαλύτερο αδελφό μου στα νύχια της. Οι σκηνές ήταν απερίγραπτες και όσο μεγάλωνα, τόσο χειρότερα γινόταν. Δεν με άφηνε καν να βγω από την πόρτα μέχρι να γίνω 18 ετών. Ούτε καν για ένα φλιτζάνι καφέ.
Με αποκαλούσε πόρνη αν το έκανα. Έπαιρνε τα ρούχα μου και τα έκαιγε στο τζάκι επειδή δεν της άρεσαν. Έλεγε ότι ήμουν χοντρή και ότι δεν μου ταίριαζαν, παρόλο που πήγα από 181 σε 68 κιλά.
Όταν πήγα στο κολέγιο, νόμιζα ότι τα πράγματα θα ηρεμούσαν, αλλά δεν έγινε έτσι. Με καλούσε συνεχώς, ακόμη και αν δεν απαντούσα στο τηλέφωνο ενώ ήμουν στο μπάνιο.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του λυκείου, έβαλε τον αδελφό μου να με δείρει επειδή δεν είχα χρόνο να πλύνω τα πιάτα, ενώ εκείνη δούλευε και εγώ επέστρεφα από το σχολείο και ήμουν νευρική για τις εξετάσεις της επόμενης ημέρας. Ήμουν αριστούχος μαθητής, αλλά ο πατέρας μου έπαθε καρκίνο όταν ήμουν 13 ετών και δεν μίλησα μέχρι τα 22 μου, όταν πέθανε. Δεν ήθελα να τον αναστατώσω.
Όλοι τρέχαμε σ’ αυτόν, κάθε 15 ημέρες έξω από το Ιπποκράτειο για να παραταχθούμε για εξετάσεις, για να ελπίζουμε. Είχα μια αδυναμία σ’ αυτόν. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του, τις συμβουλές του, τα φυλαχτά του.
Στην εκκλησία την ημέρα της κηδείας του, του ψιθύρισα στο αυτί: “Γιατί με αφήνεις;”. Από εκείνη την ημέρα και μετά, ο Γολγοθάς μου συνεχίστηκε.
Πήρε τη σύνταξη του πατέρα μου, και την κουνούσε στο σπίτι ότι θα έπαιρνα 1.500. Ζήτησα να κάνω ένα μεταπτυχιακό και είχε χρήματα στην άκρη, αλλά αρνήθηκε να με βοηθήσει. Μου είπε να “κόψω το λαιμό μου”.
Με αποκάλεσε πόρνη επειδή είχα δεσμό, και εκείνος ο τύπος με χώρισε επειδή είδε την κατάσταση. Ήμουν αδύναμη.
Η πρώτη μου σχέση ήταν απαίσια. Έφευγε από το σπίτι για να πάει στην αδελφή της και μου έκοβε τη θέρμανση. Χειριζόταν τις ρυθμίσεις και έπαιρνε μαζί της τα χειριστήρια από τα κλιματιστικά.
Ήθελε να πληρώνω εγώ για τα πάντα, και θα έπαιρνα 400 ευρώ, αλλά ήθελε να τα δίνω όλα σε εκείνη. Ακόμα θυμάμαι να κοιμάμαι σε κρύα σεντόνια έξω στους 0 βαθμούς και να λέω ότι αύριο θα πάω στη δουλειά. Θα έχει ζέστη. Με χώρισε, μαζί με όλες τις σχέσεις μου.
Είχε βάλει κάποιον να με παρακολουθεί για να δει σε ποιο σπίτι θα έμπαινα. Το ανακάλυψα όταν ήταν πολύ αργά. Μίλησα με τα αδέλφια μου, τα οποία δεν είχαν καμία ανάμειξη. Μια μέρα πήρα την απόφαση να την αγνοήσω.
Έβγαζα περισσότερα χρήματα και έγινα ανεξάρτητος. Κάθε Σάββατο, ήθελα να βγαίνω έξω. Αν ήταν 12 η ώρα και δεν είχα επιστρέψει.
