Περιεχόμενα
Γνωρίστε τον Γιώργο-Μάριο, έναν ευτυχισμένο ανύπαντρο πατέρα που υιοθέτησε ένα όμορφο κοριτσάκι 9 μηνών από τη Μόσχα.
Παρά το γεγονός ότι έχει κριθεί για τη σεξουαλική του ταυτότητα, πιστεύει ότι η αγάπη που μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του δεν γνωρίζει φύλο. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε περισσότερα για το ταξίδι του μέχρι να γίνει μπαμπάς και πώς ξεπέρασε τις προκλήσεις της μονογονεϊκότητας.
Το ταξίδι μου ως ανύπαντρος ομοφυλόφιλος πατέρας
Ονομάζομαι Γιώργος-Μάριο και είμαι ένας ευτυχισμένος ανύπαντρος πατέρας που υιοθέτησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι 9 μηνών από τη Μόσχα.
Αν και ήξερα ότι πολλοί άνθρωποι θα με έκριναν επειδή είμαι ομοφυλόφιλος, αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η αγάπη που μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του δεν γνωρίζει φύλο.
Ανακαλύπτοντας την αληθινή σεξουαλική μου ταυτότητα
Μου πήρε πολύ καιρό να ανακαλύψω την πραγματική μου σεξουαλική ταυτότητα. Δεν ήξερα ότι ήμουν ομοφυλόφιλος όταν παντρεύτηκα τη γυναίκα μου, και ακόμη και όταν το συνειδητοποίησα, δεν με πίστευε.
Τσακωθήκαμε πολύ και έφυγε, αλλά ήξερα ότι το να μείνω μαζί της θα της έφερνε μόνο δυστυχία.
Υιοθετώντας την κόρη μου
Παρά τη σεξουαλική μου ταυτότητα, πάντα ονειρευόμουν να γίνω μπαμπάς. Όταν ένας φίλος μου δικηγόρος μου είπε ότι όλα μπορούσαν να γίνουν, ξεκίνησα τη διαδικασία της ιδιωτικής υιοθεσίας.
Χρειάστηκε πολλή γραφειοκρατία, ταξίδια στη Ρωσία και αρκετά χρήματα, αλλά τελικά έγινα μπαμπάς ενός πανέμορφου κοριτσιού 9 μηνών από τη Μόσχα.
Η αγάπη μου για την κόρη μου
Η κόρη μου είναι τώρα σχεδόν δύο ετών και έχουμε μια υπέροχη σχέση. Κάνουμε τα πάντα μαζί και την αγαπώ με όλη μου την καρδιά.
Της λέω ιστορίες, μαθαίνω όλα τα αγαπημένα της φαγητά και τραγούδια και κάνω τα καλύτερα χτενίσματα στα μακριά κοριτσίστικα μαλλιά της. Κάθε φορά που με αποκαλεί «μπαμπά», η χαρά μου δεν έχει όρια.
Προκλήσεις της μονογονεϊκότητας
Το μόνο πράγμα που με ανησυχεί είναι πώς θα της πω για τη σεξουαλική μου ταυτότητα όταν μεγαλώσει. Ήδη συμβουλεύομαι έναν παιδοψυχολόγο για το πώς να χειριστεί τη μονογονεϊκότητα και πώς να αναπληρώσει το γυναικείο πρότυπο που της λείπει.
Παρακολουθώ επίσης μια σχολή γονέων για να γίνω ο καλύτερος γονέας που μπορώ να είμαι γι’ αυτήν.
Συμπέρασμα
Λένε ότι δεν έχει σημασία πόσοι γονείς μεγαλώνουν ένα παιδί, αλλά πόσο το αγαπούν. Αν αυτό είναι αλήθεια, η κόρη μου έχει έναν έμπειρο γονέα στο πρόσωπό μου, ο οποίος την αγαπάει απεριόριστα.
Ελπίζω ότι η ιστορία μου μπορεί να εμπνεύσει άλλους ανύπαντρους γονείς, ανεξάρτητα από τη σεξουαλική τους ταυτότητα, να κυνηγήσουν το όνειρό τους να γίνουν γονείς και να αγαπήσουν τα παιδιά τους με όλη τους την καρδιά.
