Περιεχόμενα
Αυτές είναι οι ενέσεις που έκανα σε μια τελευταία προσπάθεια να αποκτήσω παιδί – Η ιστορία της Ελευθερίας
Με αφορμή την Ημέρα της Μητέρας αυτή την Κυριακή, αναδημοσιεύουμε την εμπνευσμένη ιστορία της Ελευθερίας Κολοβού.
Θαυμάζουμε τη δύναμή της και της ευχόμαστε μια ζωή γεμάτη ευτυχία. Γάμος, αγώνες γονιμότητας και η δύσκολη απόφαση να υιοθετήσει έναν διαφορετικό δρόμο. Διαβάστε το ταξίδι της ελπίδας και της ανθεκτικότητάς της.
Αυτές είναι οι ενέσεις που έκανα σε μια τελευταία προσπάθεια να αποκτήσω παιδί – Η ιστορία της Ελευθερίας
Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας αυτή την Κυριακή, 14/5/2023, ζητήσαμε την άδεια να αναδημοσιεύσουμε την ιστορία που δημοσίευσε η Ελευθερία Κολοβού στην ομάδα Untold stories και την ευχαριστούμε που μας την έδωσε.
Ελευθερία σου ευχόμαστε να είσαι πάντα ευτυχισμένη με τον σύζυγό σου και κάθε τι καλό στη ζωή σου!.
Παντρεύτηκα στα τέλη του ’16 σε ηλικία 36 ετών. Προσπαθούσαμε ήδη για ένα παιδί, λίγο πριν από το γάμο. Μετά από 1 χρόνο και κάτι που περνάει και δεν καταλήγουμε πουθενά, λέω στον τότε γυναικολόγο μου μήπως πρέπει να κάνουμε ένα τεστ.
Μου λέει ότι δεν χρειάζομαι και συνεχίζουμε τις προσπάθειες.
Ένα χρόνο αργότερα και αφού ακόμα δεν τα καταφέραμε, αλλάζω γιατρό. Βρίσκω έναν εξαιρετικό άνθρωπο (γενετιστή) και μας ξεσκονίζει. Βρίσκουμε στένωση στις σάλπιγγες και αρχίζω ορμόνες στην αρχή μαζί με ελεγχόμενη ωορρηξία.
Δεν καταλήγουμε πουθενά και πάμε για την πρώτη εξωσωματική γονιμοποίηση. Ήταν τόσο ανοιχτή μαζί μου για τις πιθανότητές μας.
Μετά από ένα βομβαρδισμό ορμονών και κορτιζόνης, θετική για το πρώτο χοριακή. Χαρά, ενθουσιασμός! Δεύτερο χορόριο, στο πάτωμα. Απογοήτευση και θλίψη. Δεν πειράζει. Ας κάνουμε μια δεύτερη χορωδία μετά από λίγο. Αυτό δεν πήγε καλά. Και πάλι, απογοήτευση και θλίψη.
Ο σύντροφός μου δεν ήθελε καν τρίτο. Δεν ήθελε να μου συμβεί τίποτα, αφού οι ορμόνες μου προκαλούσαν κάποια προβλήματα με τα δόντια και τα μάτια μου.
Παρόλα αυτά, ήθελα να του δώσω μια τελευταία ευκαιρία για να μην φτάσω στα γεράματα και να πω ότι δεν έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου. Τρίτη και τελευταία λοιπόν καλά και με 20 κιλά παραπάνω και αμέτρητες ενέσεις, θετική χοριακή.
Περισσότερες μονάδες αλλά με συντηρητική χαρά. Λίγες μέρες μετά, πάλι το ίδιο. Πάλι απογοήτευση, πάλι θλίψη.
Το αποτέλεσμα;
Αποφασίσαμε, μετά από συζήτηση, συνειδητά πλέον, να μην προχωρήσουμε σε άλλη. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε τη ζωή που θέλουμε με τα δεδομένα που έχουμε. Ξεκινήσαμε να ταξιδεύουμε. Όσα περισσότερα ταξίδια μπορούμε να κάνουμε.
Για να δημιουργήσουμε αναμνήσεις για τα γηρατειά μας. Είμαστε καλύτερα από ποτέ. Και νιώθουμε ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι.
Δεν ξέρω πώς είναι η μητρότητα, προφανώς, αλλά είναι κάτι που δεν με ενοχλεί καθόλου πια. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να μας γίνει εμμονή η απόκτηση ενός παιδιού και το κάναμε.
Και για όσους από εμάς δεν καταφέρουμε τελικά να κάνουμε παιδί, ας πάρουμε όλη τη βοήθεια που χρειαζόμαστε για να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας και τους συντρόφους μας. Η ζωή δεν εξελίσσεται πάντα με τον τρόπο που θέλουμε και είναι αυτό που είναι. Είναι στο χέρι μας να την κάνουμε όμορφη για τους εαυτούς μας. Εξάλλου, έχω ανίψια. Θα τα φάνε όλα και δεν θα με νοιάζει. ❤️.
Υ. Γ. Η φωτογραφία είναι μόνο οι ενέσεις που έκανα στην τελευταία μου προσπάθεια (χωρίς τα 13 χάπια την ημέρα). Ήρωες είναι οι γυναίκες που κάνουν πολλαπλές προσπάθειες. Χρειάζεται πολύ θάρρος και δύναμη και δεν την έχουμε όλες μας.
