Περιεχόμενα
Δείτε την εμπνευσμένη ιστορία της μητέρας Κατίγκο, ιδρυτή και πρώτης ηγουμένης της Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις Οινούσσες, Ελλάδα. Από εφοπλίστρια και μητέρα σε μοναχή και πνευματική ηγέτιδα, η ζωή της ήταν μια απόδειξη πίστης και αγάπης.
Μάθετε για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε, την ακλόνητη πίστη της στον Θεό και την κληρονομιά της φιλανθρωπίας και του ελέους που ζει μέσα από το μοναστήρι και την αδελφότητά της.
Επισκεφθείτε αυτό το πνευματικό καταφύγιο για να βιώσετε την ειρήνη και τη χάρη που συνεχίζουν να εμπνέουν επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Μητέρα Κάτιγκο: Καλόγρια και πρώτη ηγουμένη στο πανέμορφο νησί των Οινουσσών
Η Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου βρίσκεται στο όμορφο νησί των Οινουσσών, λίγο έξω από την πόλη και πάνω από τον κόλπο της Τσελεπής.
Η ιστορία της ίδρυσης αυτής της Ιεράς Μονής είναι ένα μυθιστόρημα, όπως και η ζωή της ιδρύτριας, προστάτιδας και πρώτης ηγουμένης, μέχρι το θάνατό της, Μαρίας Μυρτιδιώτισσας, ενός προσκυνητή μοναχού.
Η πρώιμη ζωή της πρεσβυτέρας Μαρίας Μυρτιδιώτισσας
Η Κάτιγκο Λέμου γεννήθηκε σε εφοπλιστική οικογένεια του Δημητρίου Λέμου. Αν και έζησε μέσα στον πλούτο και την ευημερία, η ψυχή της, από μικρή ηλικία, καθοδηγήθηκε από τον λόγο του Θεού στο ιερό Του θέλημα.
Στο πατρικό της σπίτι, είχε ένα εικονοστάσι σε ειδικό δωμάτιο, όπου προσευχόταν με τις ώρες. Σε ηλικία 16 ετών, είδε στον ύπνο της ότι ενώ προσκυνούσε τον Επιτάφιο στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην πόλη Οινούσε, είδε τον Χριστό ζωντανό.
Του ζήτησε να της δώσει τη χάρη να πραγματοποιήσει αυτό που Του ζήτησε και Εκείνος έγνεψε στοργικά καταφατικά. Μετά από αυτό, η πίστη της έγινε φλόγα για τον Θεό.
Η ζωή ως σύζυγος και μητέρα εφοπλιστή
Αφού τελείωσε το σχολείο, η Κάτιγκο υπάκουσε στη γονική βούληση και παντρεύτηκε τον Πανάγο Πατέρα, επίσης εφοπλιστή, μετέπειτα μοναχό Ξενοφώντα.
Έκαναν οικογένεια, τρία παιδιά, την Καλλιόπη, τον Διαμαντή και την Ειρήνη, και έζησαν μια χριστιανική ζωή τηρώντας τα τυπικά, ακόμη και εκτός σπιτιού σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν βρίσκονταν στο πλαίσιο των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων.
Η ζωή τους στη βίλα τους στο Ψυχικό ήταν ευωδιαστή από αγάπη και προσφορά και πολύ μακριά από αυτό που θα φανταζόταν το μυαλό μας τη ζωή τόσο πλούσιων και επιφανών ανθρώπων! Οι εκκλησιαστικές λειτουργίες και η αργία της Κυριακής τηρούνταν αυστηρά.
Το μαγείρεμα και οι άλλες δουλειές του σπιτιού τελείωναν το Σάββατο για όλους, αφεντικά και υπηρέτες. Οι Τετάρτες και οι Παρασκευές ήταν ημέρες νηστείας.
Συχνά γίνονταν λειτουργίες και ολονύχτια, και στα σαλόνια τους φιλοξενούνταν όχι μόνο επώνυμοι αλλά και απλοί ταπεινοί αδελφοί και αδελφές, σεβαστοί γέροντες και ηλικιωμένες κυρίες που εκείνη την εποχή ήταν φοιτητές και επιστήμονες.
Έδειξαν επίσης την αγάπη τους παρέχοντας γεύματα σε πολύτεκνες οικογένειες. Μετά τις λειτουργίες και τις αγρυπνίες παρέχονταν πλούσια γεύματα όπου μπορούσαν να καθίσουν όλοι οι παρευρισκόμενοι, χωρίς κοινωνικές διακρίσεις.
Είναι χαρακτηριστικό να αναφέρουμε ότι συχνά οι παρευρισκόμενοι έβρισκαν στην χαρτοπετσέτα ένα διπλωμένο φάκελο με ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, το οποίο αποτελούσε σημαντική βοήθεια για τις καθημερινές τους ανάγκες.
Η τραγωδία της ασθένειας και της απώλειας
Η ασθένεια του συζύγου της Κατίγκου, Παναγή Διαμ. Πατέρα, ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ένας σπάνιος και δύσκολος καρκίνος, μια τεράστια δοκιμασία που δεν άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Η οικογένεια κατέφυγε στους καλύτερους γιατρούς, αλλά στράφηκε με περισσότερο ζήλο και πίστη στον Κύριο.
Τότε, η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η Ειρήνη, ζήτησε με θέρμη από τον Θεό να απομακρύνει την ασθένεια του πατέρα της, ώστε αυτός, που ήταν ο στυλοβάτης της οικογένειας, να αναρρώσει.
Οι συμβουλές του Κυρίου είναι ανεξιχνίαστες! Η μικρή κόρη ταλαιπωρήθηκε από την ίδια ασθένεια με τον πατέρα της, ο οποίος ανάρρωσε και έζησε για πολλά ακόμη χρόνια. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο. Η ασθένεια αυτή δεν ήταν μεταδοτική. Πώς πέρασε από τον πατέρα στην κόρη;.
Κατά την περίοδο αυτών των ασθενειών, η βίλα στο Ψυχικό μετατράπηκε σχεδόν σε μοναστήρι. Το καλύτερο.
