Περιεχόμενα
Είναι ο μπαμπάς μου: Ο άρρηκτος δεσμός μεταξύ πατέρα και κόρης. Ακολουθήστε την Αφροδίτη, ένα μικρό κορίτσι που βρίσκει δύναμη στην αγάπη και την παρουσία του μπαμπά της. Παρά τον περιορισμένο χρόνο που περνούν μαζί, ο δεσμός τους παραμένει ακλόνητος.
Δείτε τις συγκινητικές στιγμές που μοιράζονται, από παιχνιδιάρικα καραγκιοζιλίκια μέχρι ειλικρινείς συζητήσεις, καθώς αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής. Γνωρίστε τον άρρηκτο δεσμό που υπενθυμίζει σε όλους μας τη δύναμη της πατρικής αγάπης και τη σημασία της διατήρησης αυτών των πολύτιμων σχέσεων.
«Είναι ο μπαμπάς μου. Είμαι η κούκλα του. Μην τον απομακρύνεις από κοντά μου. Αυτός είναι η δύναμή μου».
Η ιστορία της Αφροδίτης
Την ιστορία που θα σας πω βοήθησε να τη γράψω ο μπαμπάς μου, είμαι μικρό κορίτσι και δεν ξέρω να γράφω. Κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να φύγουν από το σπίτι μας, αποφάσισαν ότι θα περνούσε μόνο λίγες ώρες το μήνα μαζί μου χωρίς να συμφωνώ.
Δεν με ρώτησαν γιατί είμαι μικρή και ξέρουν καλύτερα τι είναι καλό για μένα.
«Έτσι μου είπαν.».
Με λένε Αφροδίτη και είμαι 3,5 ετών.
Δεν αμφιβάλλω ότι η μαμά μου με αγαπάει. Αλλά ξέρω πολύ καλά τι είναι καλό για μένα. Είμαι ακόμα νέος, αλλά ξέρω τι αισθάνομαι. Το νιώθω στην καρδιά μου και η καρδιά μου πονάει από τώρα και στο εξής, γιατί πολύ πριν γεννηθώ άκουγα φωνές.
Άκουγα τον μπαμπά μου να μου μιλάει και να μου λέει πόσο πολύ με αγαπάει.
Θα άκουγα τα όνειρα που είχε για μένα και όλα όσα θέλει να μου δώσει και να με διδάξει. Λαχταρούσα να γεννηθώ. Να δω ποιος είναι, πώς μοιάζει. Κι εκείνος λαχταρούσε το ίδιο πράγμα.
Θυμάμαι μια τεράστια σκιά τις πρώτες ώρες της γέννησής μου, δύο τεράστια χέρια να με σηκώνουν. Μια όμορφη ζεστασιά γύρω μου. Την αγκαλιά του.
Ένιωσα τον μπαμπά μου να ανατριχιάζει και μια βαριά φωνή που μόλις και μετά βίας έβγαινε μου είπε ότι θα με έχει ευτυχισμένη για πάντα. Ναι, είπα στον εαυτό μου κοιτάζοντας την τεράστια σκιά. Ο μπαμπάς μου είναι αυτός και αμέσως ένιωσα δυνατή και ασφαλής.
Ω, πού πήγε τώρα; Δεν τον βλέπω συχνά. Έρχεται και φεύγει μόνο για λίγο. Περιμένω να έρθει η ώρα να τον ξαναδώ για να με αγκαλιάσει. Ω μπαμπά, γύρισες πάλι πίσω!!! Τρέχω αδέξια και σκοντάφτω, δεν με νοιάζει, ξέρω ότι θα με πιάσει και αν δεν με πιάσει πάλι δεν με νοιάζει.
Η δύναμη ενός δεσμού πατέρα-κόρης
Σήκω πάνω, κούκλα μου, λέει με σταθερή γεμάτη φωνή και παίρνω δύναμη, από εκείνον, για να δείξω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, με σφίγγει στα τεράστια χέρια του, με σηκώνει ψηλά για να δω πόσο μακριά φτάνει ο κόσμος.
Ψηλά να μάθω να πετάω, να φτάνω μακριά μου λέει, σαν τα πουλιά ελεύθερα να κάνω ό,τι λαχταράει η καρδιά μου.
Αλλά είμαι ακόμα μικρή και φοράω πάνα στον ύπνο μου. Χαχαχα. Πόσο αστείος είναι ο μπαμπάς μου, αλλά πόσο γλυκός.
Προσπαθεί να κάνει τα πάντα τέλεια, είμαι η πριγκίπισσά του. Του σφίγγω τα χέρια μήπως και δεν το κάνει σωστά και η μαμά παραμονεύει να τον μαλώσει, αλλά εκείνος αμήχανα αλλά ταυτόχρονα τρυφερά και αργά πάντα μου μιλάει για να με ηρεμήσει.
Κοίτα, Αφροδίτη μου, τώρα θα βάλουμε πούδρα. Ο μπαμπάς μου μπορεί να μιλήσει σε όλα τα ζώα, κάνει όλες τις φωνές τους.
Στο δείπνο με βοηθάει πάντα να αδειάσω το πιάτο μου. Μια μπουκιά τρώω μια μπουκιά τρώει μια μπουκιά και όταν αδειάζω το πιάτο μου είναι ώρα να με βάλει στους ώμους του εκεί πάνω.
Υψηλότερα από όλους τους άλλους. Θα με λικνίσει στην αγκαλιά του και θα μου τραγουδήσει τραγούδια. Δεν έχει καλή φωνή αλλά δεν με νοιάζει. Ξέρω ότι τα έμαθε για μένα.
Όταν κουραστώ θα τραγουδήσει το τραγούδι που έγραψε μόνο για μένα για τα αστέρια θα με πάρει.
