Περιεχόμενα
Στενοχωρημένη από μια σχέση, η μητέρα μου έφυγε από το σπίτι χωρίς να πει λέξη, αφήνοντάς μας να νιώθουμε εγκαταλελειμμένοι. Μας κατηγορεί ενώ αρνείται να επικοινωνήσει.
Η ξαφνική αναχώρηση της μητέρας μου και η έλλειψη επικοινωνίας μάς άφησαν να νιώθουμε εγκαταλελειμμένοι και κατηγορούμενοι.
Μετά από πάνω από 30 χρόνια γάμου, ο πατέρας μου αποκάλυψε ότι η μητέρα μας είχε γνωρίσει κάποιον άλλον και έφυγε μαζί του, ισχυριζόμενος ότι έπρεπε να κάνουν μια προσπάθεια μαζί. Αν και η σχέση τους ήταν τεταμένη εδώ και καιρό, οι αδελφές μου και εγώ είχαμε διαισθανθεί το επικείμενο διαζύγιο και δεν ανησυχούσαμε υπερβολικά. Πιστεύαμε ότι ήταν καλύτερα να χωρίσουν παρά να παραμείνουν σε έναν δυστυχισμένο γάμο.
Ωστόσο, αυτό που με πλήγωσε βαθιά ήταν το πώς η μητέρα μου έφυγε χωρίς να πει λέξη σε εμάς, τα ίδια της τα παιδιά. Μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζουμε πού βρίσκεται.
Δεν έκανε καμία προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί μας, αντίθετα επέλεξε να επικοινωνεί μόνο με τον πατέρα μου για να τον κατηγορήσει και να τον επικρίνει για τα προβλήματα στο γάμο τους. Τον κατηγορεί ότι κατέστρεψε τη σχέση της μαζί μας, ισχυριζόμενη ότι εμείς είμαστε αυτοί που δεν επικοινωνούμε μαζί της.
Παρά τις προσπάθειές μας να της τηλεφωνήσουμε, δεν καταφέραμε να επικοινωνήσουμε μαζί της. Το τηλέφωνο χτυπάει ατελείωτα, δείχνει ότι είναι κατειλημμένο ή είναι απενεργοποιημένο.
Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον που προφανώς δεν θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας; Είναι δική μας ευθύνη, ως παιδιά της, να σώσουμε τη σχέση μας με τη μητέρα μας;.
Αισθάνομαι χαμένος και εγκαταλελειμμένος
Η έλλειψη επικοινωνίας και η αδιαφορία για τα συναισθήματά μας μάς άφησαν να νιώθουμε χαμένοι και εγκαταλελειμμένοι. Επιθυμούμε μια σύνδεση με τη μητέρα μας, αλλά οι πράξεις της υποδηλώνουν το αντίθετο.
Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί θα έφευγε χωρίς να πει λέξη, αφήνοντάς μας να αναρωτιόμαστε για τη δική μας αξία και το ρόλο μας στη ζωή της.
Το βάρος της ανοικοδόμησης
Καθώς παλεύουμε με την απουσία της μητέρας μας, μας μένει το βάρος να ξαναχτίσουμε τη ζωή μας και να βρούμε παρηγοριά σε άλλες σχέσεις.
Αν και είναι οδυνηρό να αποδεχτούμε την πραγματικότητα της κατάστασης, πρέπει να επικεντρωθούμε στη δική μας ευημερία και να αναζητήσουμε υποστήριξη από εκείνους που πραγματικά νοιάζονται για εμάς.
Συνολικά, η ξαφνική αναχώρηση και η έλλειψη επικοινωνίας από τη μητέρα μας άφησαν ένα κενό στη ζωή μας.
Παρά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στη δική μας συναισθηματική θεραπεία και να περιβάλλουμε τον εαυτό μας με αγάπη και υποστήριξη από εκείνους που παραμένουν παρόντες στη ζωή μας.
