Γνωρίστε την Παρασκευή Κουτσαΐδη, την αξιοσημείωτη τυφλή φοιτήτρια από την Κρήτη, η οποία αψήφησε όλες τις πιθανότητες για να διακριθεί στις εξετάσεις της και να εξασφαλίσει μια θέση στο πανεπιστήμιο.
Η ιστορία της είναι μια απόδειξη της δύναμης της ψυχής της, καθώς ξεπέρασε τη συγγενή τύφλωση και μια σπάνια πάθηση των ματιών της για να ακολουθήσει το πάθος της για τις ξένες γλώσσες. Παρά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, η Paraskevi παραμένει αποφασισμένη να διδάξει και να εργαστεί στη μετάφραση και τη διερμηνεία.
Ελάτε μαζί μας καθώς θα εμβαθύνουμε στο εμπνευσμένο ταξίδι αυτού του εξαιρετικού ατόμου και θα παρακολουθήσουμε το ακλόνητο πνεύμα της μπροστά στις αντιξοότητες.
Παρασκευή Κουτσαΐδη: Η τυφλή φοιτήτρια από την Κρήτη που πέτυχε στις εξετάσεις της
Η Παρασκευή, 18 ετών, γεννήθηκε εκ γενετής τυφλή. Παρά την οπτική της αναπηρία, διάβασε όλα τα μαθήματα της Γ’ Λυκείου σε γραφή Braille, αρίστευσε στις εξετάσεις της και εξασφάλισε θέση στο πανεπιστήμιο με μέσο όρο 19,9.
«Μου αρέσουν οι ξένες γλώσσες, οπότε θα δηλώσω πρώτα τη Γαλλική Φιλολογία. Στο μέλλον, θα ήθελα να διδάξω ή να εργαστώ στη μετάφραση και τη διερμηνεία», λέει η Παρασκευή Κουτσαΐδη.
Το ερχόμενο φθινόπωρο θα ανέβει τα σκαλιά της Φιλοσοφικής Σχολής χρησιμοποιώντας το λευκό μπαστούνι της.
Γεννήθηκε με συγγενές γλαύκωμα και ανιριδία – μια πολύ σπάνια πάθηση κατά την οποία λείπει η ίριδα, το χρωματιστό μέρος του ματιού. Τα μάτια της είναι σαν δύο μικρές λίμνες.
«Με το ζόρι βλέπω. Κάποια σχήματα και κάποια χρώματα. Σύμφωνα με το νόμο, θεωρούμαι τυφλός».
Όταν ήταν μικρή, ήταν περίεργη για το «γιατί»: «Δυσκολευόμουν να καταλάβω γιατί η διαφορά μου από τους άλλους φαινόταν τόσο έντονη. Τα μάτια μου είναι όλα μπλε, και τα παιδιά, ήταν περίεργα, έκαναν ερωτήσεις για να μάθουν.
Καθώς μεγάλωνα, αυτό που με ενδιέφερε δεν ήταν ότι δεν έπρεπε να ρωτούν -και θα ρωτούσα αν έβλεπα ένα κορίτσι σαν εμένα- αλλά ότι το πρόβλημα της όρασής μου δεν έπρεπε να γίνει λόγος για να μου φέρονται διαφορετικά». Ισχυρό στήριγμα στη ζωή της ήταν πάντα ο αδελφός της, φοιτητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Πατρών.
Η μητέρα της, καθηγήτρια Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και ο πατέρας της, μηχανικός ηλεκτρονικών στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας στο Ηράκλειο, επέλεξαν να την εγγράψουν σε σχολείο με αρτιμελείς μαθητές και όχι σε ειδικό σχολείο.
Έλαβε απολυτήριο λυκείου με άριστα από το Πειραματικό Λύκειο Ηρακλείου Κρήτης. «Ήμουν η μόνη τυφλή στην τάξη, αλλά δεν είχα κανένα πρόβλημα, παρακολουθούσα κανονικά. Οι συμμαθητές μου έβλεπαν ενώ εγώ όχι, και πιστεύω ότι όχι μόνο εγώ κέρδισα από αυτούς αλλά και όσοι βίωσαν από πρώτο χέρι το πρόβλημά μου».
Τον περασμένο χρόνο ακολούθησε την ίδια αυστηρή προετοιμασία με τους συμμαθητές της, αλλά στο τέλος έδωσε ενδοσχολικές εξετάσεις: «Οι κανονικές πανελλαδικές εξετάσεις είναι δύσκολο να δοθούν γιατί το Υπουργείο δεν επιτρέπει τη μετάφραση των θεμάτων σε γραφή Braille. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιτρέψει να τυπωθούν τα θέματα σε Μπράιγ, επειδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιτρέψει τη μετάφραση του Μπράιγ».
Μιλάει άπταιστα αγγλικά, πήρε πέρυσι το τελικό της πτυχίο στα γαλλικά και φέτος, λόγω εντατικών σπουδών, «έμεινα λίγο πίσω στο πιάνο». Οι καθηγητές της μιλούν γι’ αυτήν ως μαχήτρια της ζωής.
«Αρίστευε σταθερά καθ’ όλη τη διάρκεια των σχολικών της χρόνων.
Είναι ένα καταπληκτικό παιδί», λένε, θαυμάζοντας τα ταλέντα και την επιμονή της: «Συμμετείχε σε ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριότητες, ερχόταν ακόμη και σε προβολές ταινιών και προσπαθούσε να φέρει τις αχνές εικόνες στην οθόνη πιο κοντά με το ζουμ της φωτογραφικής μηχανής». «Αυτό ήταν ένα δικό μου κόλπο», σχολιάζει. Στο Facebook, φίλοι και γνωστοί τη συγχαίρουν για τις βαθμολογίες της και εκείνη απαντά σε όλους άμεσα, χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα ανάγνωσης οθόνης και μια συσκευή που τις εμφανίζει σε Br.
