Ως μονογονέας, αντιμετωπίζω συχνά την κρίση και την ταλαιπωρία όταν πηγαίνω το παιδί μου σε δημόσιες υπηρεσίες. Πρόσφατα, στο τοπικό μου ταχυδρομείο, αντιμετώπισα ένα ακόμη περιστατικό που με απογοήτευσε.
Παρά το γεγονός ότι περίμενα με το παιδί μου στην αγκαλιά μου, ο υπάλληλος έδωσε προτεραιότητα σε άλλους.
Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ, τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε εμείς οι μονογονεϊκές οικογένειες; Πρέπει να κλειδώσουμε τα παιδιά μας στο αυτοκίνητο ή να προσλάβουμε μπέιμπι σίτερ μόνο για να κάνουμε δουλειές; Είναι καιρός για κατανόηση και ενσυναίσθηση. Ας θυμηθούμε ότι όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά και ας φερόμαστε στους άλλους με καλοσύνη και σεβασμό.
Πηγαίνω το παιδί στις δημόσιες υπηρεσίες επειδή δεν έχω κανέναν να το κρατήσει
Στο ταχυδρομείο της γειτονιάς μου τις προάλλες, συνέβη ένα περιστατικό που πραγματικά με εξόργισε. Δυστυχώς, δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Ο υπάλληλος με είδε να περιμένω με το παιδί μου στην αγκαλιά και μου έδωσε προτεραιότητα.
Αλλά μετά ήρθαν τα σχόλια από άλλους κοντινούς – σχόλια όπως: «Τι φταίω εγώ που έμεινε έγκυος;» και «Αν είναι έτσι τα πράγματα, πρέπει να πάρουμε ένα παιδί και να πάμε πρώτοι!». Ήταν αποκαρδιωτικό να ακούω τέτοια αναίσθητα σχόλια.
Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ, τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι μονογονείς; Θα πρέπει να κλειδώσουμε τα παιδιά μας στο αυτοκίνητο ενώ εμείς κάνουμε δουλειές με την καρδιά στο στόμα; Ή μήπως θα πρέπει να προσλάβουμε μια μπέιμπι σίτερ (αν μπορούμε καν να βρούμε) μόνο για μια ώρα για να αναλάβουμε τις ευθύνες μας στις δημόσιες υπηρεσίες; Όσοι αναρωτιούνται πώς τα βγάζω πέρα, δεν έχουν κόρες ή εγγόνια; Μήπως ζουν σε άλλον πλανήτη;.
Ας ηρεμήσουμε λίγο και ας σκεφτούμε λογικά. Όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά και κάποιοι από εμάς έχουν τώρα τα δικά τους παιδιά και εγγόνια.
Θα θέλαμε να μας φέρονται με αυτόν τον τρόπο; Ως μονογονείς, αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις του να μεγαλώνουμε μόνοι μας τα παιδιά μας, ενώ παράλληλα πρέπει να ασχολούμαστε με τα καθημερινά μας καθήκοντα. Πού υποτίθεται λοιπόν ότι θα αφήσουμε τα παιδιά μας;.
