Περιεχόμενα
Η μητέρα της Ασπασίας, επιζήσασας μιας αποτρόπαιας πράξης, μοιράζεται τον συνεχή αγώνα της για ανάρρωση. Παρά τις προκλήσεις, βρίσκει δύναμη στην ακλόνητη υποστήριξη της μητέρας της.
Διαβάστε για το ταξίδι τους και την ανάγκη για συμπόνια προς τα ευάλωτα άτομα.
«Προσεύχομαι να μην είμαι η πρώτη που θα πεθάνει»: Μητέρα της Ασπασίας που πυροβολήθηκε από τον πατέρα της
Η Ασπασία Μπόγρη δίνει μάχη για να «επιστρέψει» από τον θάνατο στη ζωή μετά τον πυροβολισμό της από τον πατέρα της. Χρειάστηκαν χρόνια πόνου και αποκατάστασης για να βρει την ελπίδα και το φως.
Μια ζωή που άλλαξε σε μια στιγμή
Εκείνη η μοιραία ημέρα τον Αύγουστο του 2013 άλλαξε τα πάντα για την Ασπασία. Οι πράξεις του πατέρα της την καταδίκασαν σε μια ζωή καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι, διαγνωσμένη με 99% αναπηρία.
Ένα νέο κεφάλαιο αρχίζει
Μετά από 3,5 χρόνια σε κέντρο αποκατάστασης, η Ασπασία συνεχίζει τώρα τον αγώνα της για ανάρρωση από την άνεση του σπιτιού της με την αφοσιωμένη μητέρα της, Σπυριδούλα Φατούρου.
Μια πορεία προς την κανονικότητα
Η μητέρα της Ασπασίας επιθυμεί μια αίσθηση κανονικότητας για την κόρη της, ελπίζοντας σε κοινωνικοποίηση, βόλτες με φίλους και ισχυρά ερεθίσματα που θα βοηθήσουν στη μάχη της για ανάρρωση.
Ένα απαιτητικό ταξίδι
Ενώ η Ασπασία παρουσιάζει αντιληπτική βελτίωση, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις.
Οι φυσικοθεραπευτές τη βοηθούν να τοποθετεί καλύτερα τον κορμό και το κεφάλι της, αλλά παραμένει ανίκανη να περπατήσει, να μιλήσει ή να κινηθεί ανεξάρτητα.
Η θυσία μιας μητέρας
Η Σπυριδούλα Φατούρου, η μητέρα της Ασπασίας, μοιράζεται τους οικονομικούς αγώνες της φροντίδας της κόρης της και τις δυσκολίες της λήψης σύνταξης χηρείας από τον επίδοξο δολοφόνο του παιδιού της.
Ελπίδα και υποστήριξη
Η Σπυριδούλα απευθύνει έκκληση για βοήθεια για την κάλυψη των εξόδων που σχετίζονται με τη φροντίδα της Ασπασίας, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για οποιαδήποτε υποστήριξη, όπως βοήθεια στο ενοίκιο και κονδύλια για ένα κατάλληλο όχημα προσβάσιμο σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Αντέχοντας μαζί
Μπροστά στην αβεβαιότητα, ο μεγαλύτερος φόβος της Σπυριδούλας είναι να ζήσει την κόρη της. Τονίζει την ανάγκη για καλύτερη φροντίδα και υποστήριξη των ευάλωτων ατόμων, αναδεικνύοντας το πραγματικό μέτρο του πολιτισμού μιας χώρας.
