Περιεχόμενα
: Αντιμετωπίζετε προβλήματα ψυχικής υγείας
Νιώθοντας άχρηστη και καταβεβλημένη από την έλλειψη υποστήριξης του συζύγου μου, αναρωτιόμουν ποιος θα ερχόταν να με σώσει από αυτό το ασφυκτικό σκοτάδι.
Αναγνωρίζοντας τη σημασία της ψυχικής υγείας, αντιμετώπισα μια μάχη με την κατάθλιψη, την αγχώδη διαταραχή και μια βαθιά αίσθηση απελπισίας. Το βάρος στο στήθος μου και τα αδιάκοπα δάκρυα έβαφαν τον κόσμο μου μαύρο, απομακρύνοντάς με από τους αγαπημένους μου. Ο ύπνος έγινε η παρηγοριά μου και το να σηκωθώ από το κρεβάτι μου φαινόταν αδύνατο.
Ήταν απαραίτητο να φτάσω στο χείλος του τέλους της ζωής μου για να κατανοήσει ο σύζυγός μου τη σοβαρότητα του αγώνα μου; Εν μέσω οικονομικής πίεσης και συναισθηματικής χειραγώγησης, επέμεινα, αναζητώντας θεραπείες για να διαφυλάξω την ευημερία μου. Καθώς διανύω αυτό το βασανιστικό ταξίδι, βρίσκω παρηγοριά στη δουλειά μου και τη δύναμη να χαράξω το δικό μου δρόμο προς την ευτυχία.
Μαρίνα.
Παλεύοντας με την ψυχική υγεία: Το ταξίδι μου προς την ανάρρωση
Ο σύζυγός μου με αποκαλεί άχρηστο και έχω κρίσεις. Ποιος θα έρθει να με βγάλει από αυτό το τέλμα;.
Τον περασμένο Μάιο συνειδητοποίησα πόσο σημαντική είναι η υγεία, όχι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχική. Πέρασα μια περίοδο κατάθλιψης και διαγνώστηκα με αγχώδη διαταραχή που συνοδεύεται από κατάθλιψη.
Ένιωθα σαν να υπήρχε ένας κόμπος στο λαιμό μου, σαν κάτι να με έσφιγγε και να με έπνιγε. Βρήκα τον εαυτό μου να κλαίει ανεξέλεγκτα, χωρίς προφανή λόγο. Τα πάντα γύρω μου έμοιαζαν σκοτεινά και δεν είχα την επιθυμία να δω το παιδί μου, τον σύζυγό μου ή οποιονδήποτε άλλον.
Το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ, να μείνω στο κρεβάτι και να μη σηκωθώ ποτέ.
Η έλλειψη υποστήριξης και οι συναισθηματικές δυσκολίες
Δυστυχώς, ο σύζυγός μου δεν μου προσέφερε την υποστήριξη που χρειαζόμουν κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Απέρριψε τους αγώνες μου, χαρακτηρίζοντας τις επισκέψεις μου στους γιατρούς ως σπατάλη χρημάτων.
Έπρεπε να φτάσω στο σημείο να σκέφτομαι την αυτοκτονία για να καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασής μου; Ενώ εγώ δούλευα ακούραστα, κέρδιζα πάνω από το συνηθισμένο μου ποσοστό και διαχειριζόμουν εξίσου τις ευθύνες του νοικοκυριού, εκείνος παραπονιόταν για ασήμαντα θέματα, όπως το ποιανού ήταν η σειρά να αγοράσει πάνες για το παιδί μας. Ζούσα με τον φόβο ότι αν χωρίζαμε, θα με κατέστρεφε.
Έκανε συνεχώς οδυνηρά σχόλια για την εμφάνισή μου, την έλλειψη επιθυμίας μου για οικειότητα και τις προσπάθειές μου να σώσω το γάμο μας, ενώ ήμασταν και οι δύο παγιδευμένοι σε ένα τοξικό περιβάλλον που επηρεαζόταν από τη μητέρα μου.
Βρίσκοντας τη δύναμη στην εργασία και την αυτοανθεκτικότητα
Μέσα στην αναταραχή, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να σώσω την ψυχή μου. Η γνώμη του συζύγου μου ότι ήμουν άχρηστη επειδή δούλευα 48 ώρες την εβδομάδα ή επειδή δεν είχα χρόνο να μαγειρέψω μια φορά την εβδομάδα έγινε άσχετη.
Εκτιμούσα τα τρία πτυχία που με κόπο απέκτησα και την ανεξαρτησία που μου παρείχε η δουλειά μου. Παρόλο που αντιμετώπιζα κρίσεις στο δρόμο για το σπίτι από τη δουλειά, ήξερα ότι έπρεπε να συνεχίσω να πιέζω προς τα εμπρός.
Συχνά έπιανα την αναπνοή μου, νιώθοντας αδυναμία να καταπιώ, αλλά αναζητούσα θεραπείες για να προστατεύσω τον εαυτό μου από τη συναισθηματική κακοποίηση που αντιμετώπιζα καθημερινά. Παρά το γεγονός ότι είχα ένα παιδί και αισθανόμουν δυστυχισμένη, η δουλειά έγινε η σωτήρια χάρη μου. Μου επέτρεψε να ανακτήσω την αυτονομία μου και να αγωνιστώ για ένα καλύτερο μέλλον.
Καθώς περιηγούμαι σε αυτό το κολασμένο ταξίδι, παραμένω αισιόδοξος ότι υπάρχει διέξοδος. Λαχταρώ να έρθει κάποιος να με βγάλει από αυτό το τέλμα, αλλά αναγνωρίζω επίσης τη σημασία της αυτοαντοχής.
Είναι στο χέρι μου να ανακτήσω την ευτυχία μου και να δημιουργήσω μια ζωή χωρίς συναισθηματικές αναταραχές.
Μαρίνα.
