Δείτε τις προκλήσεις του να ζεις με έναν τσιγκούνη σύζυγο που έχει μετατρέψει τη ζωή σε μια μονότονη βόλτα με το ποδήλατο. Εξερευνήστε τον αντίκτυπο των οικονομικών περιορισμών, των περιορισμένων εμπειριών και της ξεθωριασμένης χαράς σε έναν γάμο.
Αξίζει να υπομείνετε μια ζωή χωρίς αυθορμητισμό και κοινή ευτυχία;.
Ζώντας με έναν τσιγκούνη σύζυγο
Βρήκα την αγάπη και παντρεύτηκα τον άντρα των ονείρων μου όμορφο, με ισχυρές αξίες και σταθερή δουλειά. Ωστόσο, αφού χώρισε από την πρώτη του σύζυγο, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας μαζί.
Ο προηγούμενος γάμος του έληξε λόγω στασιμότητας και των υποψιών του για απιστία. Στην αρχή, τον συμπονούσα και ένιωθα τυχερή που τον βρήκα.
Με την πάροδο του χρόνου, ανακάλυψα τις ανασφάλειές του και τη λιτή του προσέγγιση στα οικονομικά. Αρχικά, το απέδωσα στο οικονομικό κλίμα. Ωστόσο, κατέστη σαφές ότι ήταν υπερβολικά τσιγκούνης και ελεγκτικός με τα χρήματα.
Παρά το γεγονός αυτό, δικαιολογούσα τη συμπεριφορά του.
Μετά από επτά χρόνια μαζί, αποφασίσαμε να κάνουμε πολιτικό γάμο. Εκείνη την εποχή, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η επιλογή του οφειλόταν στην τσιγκουνιά του.
Την παρουσίασε έξυπνα ως μια εύκολη και πρακτική λύση, λαμβάνοντας υπόψη ότι και οι δύο μας είχαμε παντρευτεί στο παρελθόν.
Παραλείψαμε το ταξίδι του μέλιτος γιατί πίστευε ότι κάθε μέρα πρέπει να είναι μια γιορτή και όχι μια στιγμή για περιττά έξοδα. Όταν επισκεπτόμαστε το σούπερ μάρκετ, διαμαρτύρεται για κάθε αγορά που υπερβαίνει τα 100€, θεωρώντας την σπατάλη.
Διαμαρτύρεται ακόμη και όταν ανοίγω τον θερμοσίφωνα τους καλοκαιρινούς μήνες. Η αντίστασή του επεκτείνεται και στις δουλειές του σπιτιού, απορρίπτοντας την ιδέα να προσλάβουμε βοήθεια.
Αν του προτείνω να βγει έξω, προτιμά να παραγγείλει φαγητό στο σπίτι για να αποφύγει πρόσθετα έξοδα. Ακόμα και για καφέ, πηγαίνουμε μόνο σε μέρη που τον προσφέρουν με 1€, αδιαφορώντας για την εμπειρία μιας κανονικής καφετέριας.
Το να πάμε στον κινηματογράφο ή να προγραμματίσουμε διακοπές αποκλείεται- πάντα βρίσκει δικαιολογίες για να αποφύγει τα έξοδα.
Η πρόσκληση φίλων είναι σπάνιο φαινόμενο και περιορίζεται σε ειδικές περιστάσεις με τους γονείς ή τους συγγενείς μας. Ακόμα και τότε, μπορώ να προσφέρω μόνο σπιτικό κέικ και καφέ.
Ο σύζυγός μου πιστεύει στην περικοπή των περιττών εξόδων, όπως τα κινητά τηλέφωνα, η καλωδιακή τηλεόραση και η διατήρηση του αυτοκινήτου στο γκαράζ. Ενώ εκείνος μετακινείται με τη μοτοσικλέτα του, εγώ πρέπει να βασίζομαι στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Όταν πρόκειται να ψωνίσω για τον εαυτό μου, πρέπει να αφαιρέσω τις ετικέτες και να προσποιηθώ ότι αγόρασα προϊόντα από ένα οικονομικό κατάστημα. Διαφορετικά, αντιμετωπίζω την αποδοκιμασία και τα παράπονά του.
Το να ζω με αυτόν τον τρόπο μοιάζει ασφυκτικό, γεμάτο ρουτίνα και δυστυχία. Αν και κατανοώ τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, η ζωή πρέπει να προσφέρει στιγμές χαράς και αναζωογόνησης.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί τον εγκατέλειψε η πρώτη του γυναίκα.
Πώς μπορεί κανείς να υπομείνει μια τέτοια ζωή; Πώς μπορεί κανείς να επιθυμεί έναν άνθρωπο που του φέρεται με τέτοια περιφρόνηση; Η ψυχή λαχταρά την ισορροπία, τη χαρά και τις ουσιαστικές συζητήσεις. Ωστόσο, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο ορίζοντας στενεύει, ο διάλογος μειώνεται και τα χαμόγελα ξεθωριάζουν. Έχει μετατρέψει τη ζωή μου σε μια μονότονη βόλτα με το ποδήλατο.
Κρύβω διαρκώς τις αγορές μου, κατασκευάζοντας ιστορίες για την εύρεση ευκαιριών ή την αναζήτηση προσφορών. Προσφέρω τόσο μια ευλογία όσο και μια κατάρα σε κάθε γυναίκα που βιώνει μια παρόμοια ζωή.
Ένας τσιγκούνης διαθέτει περιορισμένο ορίζοντα και μικρό ψυχικό κόσμο. Η ζωή είναι εφήμερη και δεν πρέπει να τη ζει κανείς ως πρόβα. Αξίζει να υπομείνετε μια τέτοια ζωή; Αξίζει να ζει κανείς με έναν τσιγκούνη σύντροφο;.
