Περιεχόμενα
Δείτε την αρχαία ελληνική γιορτή της Αδωνίας, έναν εορτασμό του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνη, του θεού της βλάστησης.
Μάθετε για τις τελετουργίες, τα έθιμα και τους μύθους που σχετίζονται με αυτή τη γιορτή, η οποία έχει ομοιότητες με το χριστιανικό Πάσχα. Η γιορτή αυτή εορταζόταν από γυναίκες και περιελάμβανε πένθος και χαρμόσυνες γιορτές, καθώς και τη φύτευση και το γρήγορο μαρασμό ορισμένων φυτών.
Εξερευνήστε την ιστορία και τη σημασία της Αδωνίας, ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού πολιτισμού και της θρησκείας που επηρεάζει ακόμη και σήμερα τις σύγχρονες παραδόσεις.
Adonia: Το Αρχαίο Ελληνικό Πάσχα
Τα Αδώνια ή Αδών(ε)ια ήταν ετήσιες γιορτές που λάμβαναν χώρα στην Αρχαία Ελλάδα, για τον θάνατο και την ανάσταση του Άδωνη, που σχετίζονταν με τον κύκλο της βλάστησης και της καρποφορίας.
Η διάρκεια αυτών των εορτών ποικίλλει, διαρκώντας από δύο έως επτά ημέρες σε διάφορες πόλεις και σε διαφορετικές εποχές του έτους.
Ο θάνατος του Άδωνη
Ο Άδωνις ήταν γιος του Κινύρα και της κόρης του Μύρας, η οποία τιμωρήθηκε από την Αφροδίτη για τον έρωτά της προς τον Κινύρα.
Η Αφροδίτη την έκανε να νιώσει μεγάλο έρωτα για την Κινύρα, την οποία εξαπάτησε για να ικανοποιήσει τον έρωτά της, με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο Άδωνις, ένας όμορφος νέος. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, η θεά έκρυψε τον Άδωνη σε μια λάρνακα, την οποία έδωσε στην Περσεφόνη για να τη φυλάξει.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η Σμύρνη κατάφερε να ξεφύγει από την οργή του πατέρα της και έτρεξε προς τα βουνά, όπου επρόκειτο να σκοτωθεί από τον πατέρα της πριν μεταμορφωθεί από την Αφροδίτη στο ομώνυμο φυτό, από το οποίο ξεπήδησε ο Άδωνις.
Η θεά πήρε τότε τον Άδωνη και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη μέσα σε μια λάρνακα, όπου μεγάλωσε και ερωτεύτηκε την Περσεφόνη.
Αργότερα ο Άδωνις κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο για να λυτρώσει την αγαπημένη του από την κυριαρχία του θανάτου, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει μια θεϊκή σύγκρουση μεταξύ της θεάς του Έρωτα και της θεάς του Θανάτου, την οποία διευθέτησε ο Δίας. Ο Άδωνις θα περνούσε το ένα τρίτο του χρόνου του στον Κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη, το ένα τρίτο στον Επάνω Κόσμο με την Αφροδίτη και το υπόλοιπο τρίτο όπου ο ίδιος επέλεγε.
Η γιορτή της Αδωνίας
Κάθε χρόνο την άνοιξη, κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, γιορταζόταν στην ηπειρωτική Ελλάδα η γιορτή των Αδωνίων. Η γιορτή αυτή ήταν αποκλειστικά για γυναίκες και γινόταν προς τιμήν του Άδωνη.
Η πρώτη ημέρα του Άδωνη ονομαζόταν «Αφανίσκος» και ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του θεού. Στο εσωτερικό των σπιτιών, κέρινα ή ξύλινα ομοιώματα του θεού τοποθετούνταν πάνω σε σύννεφα και διακοσμούνταν με λουλούδια, κλαδιά και φρούτα. Γύρω του άναβαν θυμίαμα και άλλα αρώματα.
Τη δεύτερη ημέρα, την «Ευρετή», γιορτάστηκε με χαρά και ενθουσιασμό η ανάσταση του Άδωνη. Θυσίαζαν αγριογούρουνα και έτρωγαν πλούσια γεύματα για να τιμήσουν την περίσταση.
Γυναίκες με χαλαρά μαλλιά, ξυπόλητες και γυμνόστηθες, μετέφεραν τις εικόνες του θεού στους δρόμους, τραγουδώντας ειδικά άσματα που ονομάζονταν «Αδωνίδια» με τη συνοδεία ενός μικρού πένθιμου αυλού που ονομαζόταν «γίγρας».
Μαζί με τα ομοιώματα, μετέφεραν επίσης τους λεγόμενους «Κήπους των Αδωνιδών», γλάστρες φυτεμένες με φυτά που μεγαλώνουν και μαραίνονται γρήγορα, όπως σιτάρι, μαρούλι και μάραθο, τα οποία στη συνέχεια έριχναν στη θάλασσα ή σε κάποιο ποτάμι, με παρακλήσεις προς τον θεό να επιστρέψει από τον Κάτω Κόσμο.
Η Ανάσταση του Άδωνη
Ο Άδωνις συμβολίζει το μυστήριο της βλάστησης και η γιορτή του ήταν μια τελετουργία που αποσκοπούσε στην αναζωογόνηση της γης με τη βοήθεια του νερού.
Ο θάνατός του αντιπροσώπευε τον μαρασμό της φύσης κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ η ανάστασή του αντιπροσώπευε την αναγέννησή της με τον ερχομό της άνοιξης. Η παραμονή του κοντά στην Περσεφόνη συμβόλιζε τη φύτευση του σπόρου, ενώ η επιστροφή του στην Αφροδίτη συμβόλιζε το φύτρωμα του σπόρου.
Επιτάφιος του Αδωνίδη
Ο Επιτάφιος του Αδώνιδος από τον Βίωνα της Σμύρνης είναι ένα σύντομο ποίημα που.
