Δείτε τη συγκλονιστική ιστορία ενός γιατρού που πέταξε ένα μωρό και τη θαυματουργή παρέμβαση της Παναγίας Προυσιώτισσας.
Το ταξίδι της Ελένης μέσα από τις κακουχίες και την κακοποίηση την οδήγησε σε μια εξαιρετική συνάντηση που άλλαξε τη ζωή της για πάντα.
Μια συγκλονιστική ιστορία: Ο γιατρός που πέταξε το μωρό στα σκουπίδια και το θαύμα της Παναγίας Προυσιώτισσας
Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνθρωπο, ο οποίος τη χτυπούσε για το παραμικρό, όπως τα παιδιά χτυπάνε την μπάλα στο γήπεδο.
Οι κακουχίες της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στο μοναστήρι της Παναγίας Προυσιώτισσας κάθε 15 Αυγούστου.
Αφηγήθηκε.
Μια περίοδο, εργάστηκα ως βοηθός δικηγόρου για έναν γιατρό, ο οποίος πλήρωνε καλά, αλλά ήταν και πολύ σκληρός όπως ο σύζυγός μου. Μια μέρα πήρα τον κάδο απορριμμάτων για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα έναν θρήνο.
Φτάνοντας στον κάδο, άνοιξα το καπάκι και είδα ένα μωρό μέσα στα αίματα.
Θεέ μου, τι θα κάνω; Να ξαναπάω στο γιατρό, δεν μπορώ, γιατί το πέταξε, αλλά αν το πάρω σπίτι, ο άντρας μου θα με σφάξει σαν «αρνάκι».
Το πήρα, το φίλησα, σκούπισα το αίμα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου, γιατί ήταν πολύ κρύος χειμώνας. Όταν γύρισα σπίτι, δεν ήταν κανείς εκεί.
Είπα στον εαυτό μου: «Ο Θεός είναι μαζί μου» και αφού το έπλυνα, το τύλιξα σε ένα από τα παλιά μου πουκάμισα και το σταύρωσα, προσευχόμενος: «Παναγία της Ευημερίας, δώσε μου να μην κλαίει!» Και το θαύμα συνέβη!!!!… Το μωρό για δύο χρόνια δεν έκλαιγε! Το τάιζα κρυφά και το θήλαζα κάτω από το κρεβάτι μας.
Όταν ερχόταν ο σύζυγός μου, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ο καιρός πέρασε και το παιδί άρχισε να μπουσουλάει. Έτσι, ένα μεσημέρι, ενώ τρώγαμε, έβγαλε κρυφά το μωρό έξω και ήρθε κάτω από το τραπέζι.
Όταν το είδε ο σύζυγός μου, τα μάτια του γούρλωσαν σαν του λιονταριού. «Τι είναι αυτό;» μου λέει. Τότε έκανα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό.
Συγκινήθηκε και το δέχτηκε σαν να ήταν δικό του! Αυτό το παιδί είναι τώρα παντρεμένο και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από αυτό το παιδί έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από το δικό μου δεν έχω τίποτα!».
