Περιεχόμενα
Ομολογία: Δεν θέλω να πάω διακοπές με τον άντρα μου
Μια σύζυγος και μητέρα μοιράζεται με θάρρος τα συναισθήματά της σχετικά με το ότι δεν θέλει να πηγαίνει διακοπές με τον σύζυγό της και την ασφυκτική ρουτίνα που την συνοδεύει.
Όσο πλησιάζουν οι διακοπές, πιάνω τον εαυτό μου να εύχεται έναν τρόπο να τις ακυρώσει με μαγικό τρόπο. Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται βλάσφημο, αλλά πριν κρίνετε, σας προτρέπω να ακούσετε την ιστορία μου.
Το να ανοίξω την καρδιά μου σε αυτή την ανώνυμη εξομολόγηση ήταν μια δύσκολη απόφαση, καθώς το να μοιραστώ αυτά τα συναισθήματα με οποιονδήποτε άλλον πιθανότατα θα οδηγούσε σε κατηγορίες για αχαριστία.
Παρ’ όλα αυτά, αισθάνομαι υποχρεωμένη να εκφραστώ με ειλικρίνεια.
Είμαστε παντρεμένοι εδώ και επτά χρόνια και έχουμε δύο παιδιά ηλικίας τριών και έξι ετών. Ο σύζυγός μου κατέχει μια καλή θέση με αξιοπρεπή μισθό στην κυβέρνηση και έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε μια άνετη ζωή παρά τις όποιες περικοπές.
Εγώ, από την άλλη πλευρά, είμαι μητέρα και νοικοκυρά πλήρους απασχόλησης. Η επιλογή αυτή έγινε από κοινού για να δώσουμε προτεραιότητα στην ανατροφή των παιδιών μας.
Τα τελευταία έξι καλοκαίρια, συμπεριλαμβανομένου του μήνα του μέλιτος, επισκεπτόμαστε το ίδιο νησί, μένουμε στην ίδια περιοχή, νοικιάζουμε το ίδιο δωμάτιο και ακολουθούμε το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα για δεκαπέντε ημέρες.
Η ρουτίνα των διακοπών μας είναι σχολαστικά σχεδιασμένη, χωρίς να αφήνει περιθώρια για παρεκκλίσεις.
Επιτρέψτε μου να ζωγραφίσω μια εικόνα μιας τυπικής ημέρας κατά τη διάρκεια των διακοπών μας. Ξυπνάω νωρίς για να ετοιμάσω τα γεύματα πριν ξυπνήσουν τα παιδιά.
Το πρωί περιλαμβάνει το χάος της προετοιμασίας όλων για την παραλία, με τον σύζυγό μου να κουβαλάει τη μικρή και μια τσάντα γεμάτη με τα προσωπικά του αντικείμενα. Εν τω μεταξύ, εγώ είμαι φορτωμένη με πετσέτες, ρούχα, παιχνίδια για την παραλία και το εξάχρονο παιδί μας προσκολλημένο στο πλευρό μου.
Μόλις φτάσουμε στην παραλία, ο σύζυγός μου αναζητά την ηρεμία και τη χαλάρωση σε μια ξαπλώστρα, ενώ εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη της φροντίδας των παιδιών.
Μαθαίνοντας το ένα να κολυμπάει, κολυμπώντας με το άλλο, παίζοντας, ταΐζοντάς τα και ντύνοντάς τα γίνονται το μοναδικό μου μέλημα. Με το ζόρι έχω χρόνο να απολαύσω τη θάλασσα η ίδια.
Μετά από μερικές ώρες, επιστρέφουμε στο ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο, καθαρίζουμε, τρώμε, ξεκουραζόμαστε για λίγο και στη συνέχεια επιστρέφουμε στην παραλία για έναν ακόμη γύρο.
Η μέρα συνεχίζεται με αυτόν τον επαναλαμβανόμενο τρόπο, χωρίς χρόνο για προσωπικές στιγμές ή προσωπική χαλάρωση.
Τα βράδια αποτελούνται από μια σύντομη βόλτα στο χωριό για ψώνια και παγωτό, και στη συνέχεια βάζουμε τα παιδιά για ύπνο.
Μέχρι εκείνη την ώρα, είμαι συνήθως εξαντλημένη και κοιμάμαι πριν από αυτά, χωρίς να μπορώ να συζητήσω τίποτα προσωπικό με τον σύζυγό μου. Ολόκληρες οι διακοπές μας ακολουθούν αυτή την αυστηρή ρουτίνα, χωρίς καμία παρέκκλιση.
Ενώ η οικογένειά μου περνάει όμορφες στιγμές και ο σύζυγός μου είναι στοργικός και μας φροντίζει, εγώ αισθάνομαι να ασφυκτιώ και να στερούμαι τον προσωπικό μου χώρο.
Αυτό το ασφυκτικό συναίσθημα έχει γίνει συντριπτικό και με αφήνει να λαχανιάζω για αέρα. Μοιράζομαι αυτή την εξομολόγηση όχι για να επικρίνω τον σύζυγό μου ή την οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει, αλλά για να εκφράσω το βάρος που με έχει επιβαρύνει κατά τη διάρκεια των εμπειριών των διακοπών μας.
Ελπίζω ότι η ιστορία μου μπορεί να ρίξει φως στην πολυπλοκότητα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα μέσα στις σχέσεις και να προκαλέσει μια συζήτηση σχετικά με τη σημασία της εύρεσης μιας ισορροπίας που επιτρέπει την προσωπική ολοκλήρωση παράλληλα με τις κοινές εμπειρίες.
Εξομολόγηση: Δεν θέλω να πάω διακοπές με τον σύζυγό μου
Μια μητέρα ανοίγεται για τον δισταγμό της να πάει διακοπές με τον σύζυγό της και μοιράζεται τους λόγους της.
Μια άνετη ρουτίνα
Εδώ και επτά χρόνια, ο σύζυγός μου και εγώ πηγαίνουμε τις ίδιες διακοπές, στο ίδιο νησί, στην ίδια περιοχή και μένουμε στο ίδιο ενοικιαζόμενο δωμάτιο.
Η ρουτίνα μας είναι σχολαστικά σχεδιασμένη, από τα γεύματά μας μέχρι τις καθημερινές μας δραστηριότητες.
Μια μέρα στην επανάληψη
Κάθε μέρα ακολουθεί ένα παρόμοιο μοτίβο. Ξυπνάω νωρίς για να ετοιμάσω τα γεύματα, ενώ ο σύζυγός μου χαλαρώνει.
Το να ετοιμάσω τα παιδιά για την παραλία γίνεται μια πρόκληση, με τις τσάντες γεμάτες με τα απαραίτητα και το εξάχρονο παιδί μου να κρέμεται από πάνω μου. Ο σύζυγός μου απολαμβάνει την ηρεμία του στην ξαπλώστρα, ενώ εγώ φροντίζω τα παιδιά, μαθαίνοντάς τους κολύμπι, παίζοντας μαζί τους και φροντίζοντας τις ανάγκες τους.
Έλλειψη προσωπικών στιγμών
Οι μέρες μας είναι γεμάτες με την εκπλήρωση των αναγκών των παιδιών μας και δεν υπάρχει χρόνος για προσωπικές στιγμές ή χαλάρωση.
Τα βράδια μας αποτελούνται από μια σύντομη βόλτα, ψώνια και το να βάλουμε τα παιδιά για ύπνο, αφήνοντάς με εξαντλημένη και λαχταρώντας αέρα.
Ευγνώμων αλλά ασφυκτικός
Ενώ είμαι ευγνώμων για την αγάπη του συζύγου μου και τη ζωή που έχουμε, δεν μπορώ να μην αισθάνομαι ασφυξία από την έλλειψη προσωπικού χώρου και ελευθερίας. Είναι μια προκλητική εξομολόγηση, αλλά αξίζει να ακουστεί.
Κατανόηση και ενσυναίσθηση
Πριν κρίνετε, σας ζητώ να συμπάσχετε με την κατάστασή μου. Ο αγώνας του να είσαι μητέρα και νοικοκυρά πλήρους απασχόλησης, σε συνδυασμό με την επαναλαμβανόμενη φύση των διακοπών μας, έχει επιβαρύνει την ευεξία μου.
Λαχταρώ ένα διάλειμμα από αυτή την ασφυκτική ρουτίνα.
Αναζητώντας μια λύση
Είναι σημαντικό για τα ζευγάρια να βρίσκουν μια ισορροπία που επιτρέπει την προσωπική ολοκλήρωση και τις κοινές εμπειρίες. Η εξερεύνηση νέων προορισμών ή η προσαρμογή της ρουτίνας μας θα μπορούσε να δώσει την απαραίτητη φρεσκάδα στη ζωή μας.
Μαζί μπορούμε να εργαστούμε για τη δημιουργία μιας εμπειρίας διακοπών που θα ικανοποιεί τόσο τη δική μου λαχτάρα για ελευθερία όσο και την ευτυχία της οικογένειάς μας.
