Περιεχόμενα
Δείτε το βιβλίο της Χάρις Αλεξίου «Ο φόβος και η άνευ όρων αγάπη στην υιοθεσία» | Insights from Haris Alexiou and Manos Theophilus Δείτε την ανησυχία της Χάρις Αλεξίου για την ικανότητά της να αγαπήσει το υιοθετημένο παιδί της και την αξιοσημείωτη οπτική του Μάνου Θεόφιλου, ο οποίος προβληματίζεται για την πραγματική ουσία της οικογένειας και μοιράζεται τις δικές του εμπειρίες αγάπης και αποχωρισμού. Αποκτήστε πολύτιμες γνώσεις για τη γονεϊκότητα, το διαζύγιο και τη βαθιά ευθύνη της ανατροφής ενός παιδιού. Διαβάστε περισσότερα.
Χάρις Αλεξίου: Ξεπερνώντας το φόβο της υιοθεσίας
Η Χάρις Αλεξίου, γνωστή προσωπικότητα, μιλάει για το προσωπικό της ταξίδι στην υιοθεσία και τους φόβους που συνάντησε. Εκφράζει την ανησυχία της για το αν θα ήταν ικανή να αγαπήσει το υιοθετημένο παιδί της.
Ανακαλύπτοντας την άνευ όρων αγάπη
Απαντώντας στις ανησυχίες της Χάρις Αλεξίου, ο Μάνος Θεόφιλος, υιοθετημένο παιδί και ο ίδιος, μοιράζεται την άποψή του. Τονίζει ότι η αγάπη και η αποδοχή είναι η ουσία μιας αληθινής οικογένειας.
Πιστεύει ότι ο δεσμός μεταξύ γονέων και παιδιών πρέπει να χτίζεται πάνω στην αγάπη, καθιστώντας την αναζήτηση οτιδήποτε άλλου περιττή.
Μια παιδική ηλικία διαμορφωμένη από την αγάπη
Ο Μάνος Θεόφιλος αναλογίζεται τη δική του εμπειρία ως παιδί χωρισμένων γονέων. Παρά τον χωρισμό, θυμάται την άφθονη αγάπη και στοργή τους. Ο Μάνος τρέφει αναμνήσεις από την εγγύτητα των γονιών του ακόμη και μετά τον χωρισμό τους.
Ενώ ορισμένα παιδιά βρίσκουν το διαζύγιο των γονιών τους τραυματικό, ο Μάνος το βλέπει ως ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής του. Το αποδίδει αυτό στην ακλόνητη αγάπη που έλαβε και από τους δύο γονείς και στην αρμονική συνύπαρξη μεταξύ τους.
Η γονική αγάπη δεν έχει όρια
Επιστρέφοντας στο δικό της ταξίδι της υιοθεσίας, η Χάρις Αλεξίου εξομολογείται τον μοναδικό της φόβο – αν θα ήταν ικανή να αγαπήσει το υιοθετημένο παιδί της και να είναι άξια της αγάπης τους.
Αναγνωρίζει την τεράστια ευθύνη της ανατροφής ενός νεογέννητου και της παροχής ενός περιβάλλοντος φροντίδας.
Η Χάρις Αλεξίου μοιράζεται τις συμβουλές της για τα ζευγάρια που παλεύουν με την υπογονιμότητα. Αντί να επικεντρώνονται στη βιολογική γονεϊκότητα, τους παροτρύνει να κάνουν ενδοσκόπηση και να προσδιορίσουν τη γνήσια επιθυμία τους να γίνουν γονείς.
Τονίζει ότι το παιδί δεν είναι ένα αντικείμενο που πρέπει να αποκτήσουμε, αλλά ένα μοναδικό άτομο που τελικά θα δημιουργήσει τη δική του οικογένεια.
Ο Haris καταλήγει τονίζοντας τη χαρά και την υπερηφάνεια που προέρχονται από το να βλέπεις την ανάπτυξη ενός παιδιού και να συνειδητοποιείς τον θετικό αντίκτυπο που είχες στη ζωή του.
