Περιεχόμενα
Δείτε πώς οι αρχαίοι Έλληνες έχτισαν τον Παρθενώνα, το μεγαλύτερο κτίριο της Ακρόπολης, και ανύψωσαν μαρμάρινους όγκους 10 τόνων σε ύψος 15 μέτρων σε μόλις 20 λεπτά, χρησιμοποιώντας πρωτοποριακή τεχνολογία και μηχανική.
Μάθετε για το εργατικό δυναμικό, την οδό Λιθαγωγίας και τους γερανούς που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή αυτού του αρχιτεκτονικού αριστουργήματος.
Χτίζοντας τον Παρθενώνα: Ένα θαύμα της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας
Η κατασκευή του Παρθενώνα, του μεγαλύτερου κτιρίου της Ακρόπολης, ήταν ένα επίτευγμα τεχνολογικής καινοτομίας και μηχανικής ανδρείας.
Ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο για τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι χρησιμοποίησαν την εφευρετικότητά τους για να εξορύξουν, να μεταφέρουν και να ανυψώσουν τεράστιες ποσότητες μαρμάρου από την Πεντέλη στο βράχο της Ακρόπολης. Η Αθήνα μετατράπηκε σε εργοτάξιο, με χιλιάδες τεχνίτες να εργάζονται νυχθημερόν για να ολοκληρώσουν το έργο μέσα σε 8 χρόνια.
Οι αρχιτέκτονες και το εργατικό δυναμικό
Η κατασκευή του Παρθενώνα ξεκίνησε το 447 π.Χ., κατά τη διάρκεια της «Χρυσής Εποχής του Περικλή». Οι αρχιτέκτονες Ικτίνος και Καλλικράτης ηγήθηκαν του έργου, ενώ ο Φειδίας ήταν ο γενικός διευθυντής.
Ο Παρθενώνας χτίστηκε από ένα πολυποίκιλο εργατικό δυναμικό που αποτελούνταν από ελεύθερους πολίτες, αποίκους, δούλους και εργάτες μαρμάρου από την Πάρο, τη Νάξο και τη Μικρά Ασία. Λέγεται ότι μεταξύ των χιλιάδων εργατών ήταν και ο Αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης, ο οποίος ήταν λιθοξόος. Το εργατικό δυναμικό περιελάμβανε χρυσοχόους, χαλυβουργούς, μαρμαρογλύπτες, ξυλουργούς, σχοινοποιούς και ιδιοκτήτες βοδιών.
Ο δρόμος της λιθολογίας
Για την κατασκευή του Παρθενώνα χρησιμοποιήθηκαν τουλάχιστον 20 χιλιάδες τόνοι μαρμάρου από την Πεντέλη. Προκειμένου να μεταφέρουν το μάρμαρο, οι αρχαίοι τεχνίτες κατασκεύασαν την «Λιθαγωγική Οδό».
Ο δρόμος ξεκινούσε από το λατομείο στο σπήλαιο του Νταβέλη στην Πεντέλη και κατέληγε στη νότια πλευρά της Ακρόπολης. Το ταξίδι διαρκούσε περίπου 6 ώρες. Υπολογίζεται ότι υπήρχαν περίπου 20 άμαξες που κάλυπταν τη διαδρομή δέκα φορές την ημέρα.
Ο συντονισμός ήταν πολύπλοκος και άψογος, καθώς όλα έπρεπε να φτάσουν στο χώρο της Ακρόπολης την κατάλληλη ώρα και όχι νωρίτερα για να αποφευχθεί ο συνωστισμός.
Οι τεχνικές ανύψωσης
Όταν έφτασαν τα μάρμαρα, οι εργάτες έπρεπε να τα σηκώσουν πάνω στον ιερό βράχο. Ήταν αδύνατο να το κάνουν μόνο με τη σωματική τους δύναμη.
Χάρη στις μηχανολογικές τους γνώσεις και την εφευρετικότητά τους, επινόησαν τρόπους ανύψωσης που έμοιαζαν με τις σύγχρονες μεθόδους. Κατασκεύασαν αυτοσχέδιους γερανούς με τεράστιες τροχαλίες στις οποίες προσαρτήθηκαν εκατέρωθεν ολισθητήρες που λειτουργούσαν ως αντίβαρα. Εκτός από αυτή τη μέθοδο, οι τεχνίτες κατασκεύαζαν και ξύλινους γερανούς.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι 8 μεγάλοι γερανοί και άλλοι μικρότεροι δούλευαν γύρω από τον Παρθενώνα, κυρίως μέσα στον υπό κατασκευή ναό. Εκμεταλλευόμενοι τις αρχές και τους νόμους της φυσικής, χρησιμοποιούσαν κατάλληλους μοχλούς και τροχαλίες που πολλαπλασίαζαν τη ροπή της δύναμης.
Οι γερανοί ήταν τόσο καλά κατασκευασμένοι που μπορούσαν να ανυψώσουν ένα μάρμαρο δέκα τόνων σε ύψος 15 μέτρων σε είκοσι λεπτά. Παρόμοιες τεχνικές συσκευές χρησιμοποιήθηκαν στην αποκατάσταση του Παρθενώνα το 1984.
Από το 2017, το Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου στεγάζει τον γερανό, ο οποίος κατασκευάστηκε στη Γαλλία και εξυπηρετούσε τις εργασίες αποκατάστασης συνεχώς επί 33 χρόνια. Ο ιστορικός γερανός του Παρθενώνα εκτίθεται στο Μουσείο Λαυρίου για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Συμπέρασμα
Ο Παρθενώνας αποτελεί απόδειξη των εξαιρετικών αρχιτεκτονικών και μηχανικών ικανοτήτων των αρχαίων Ελλήνων.
Η τεχνολογία που χρησιμοποίησαν για να χτίσουν αυτό το αριστούργημα ήταν καινοτόμα και μπροστά από την εποχή της, καθιστώντας το ένα θαύμα που ακόμα και σήμερα προκαλεί δέος στους ανθρώπους.
