Περιεχόμενα
Δείτε την ιστορία του θαύματος της Αγίας Μαρίνας που άφησε άναυδους τους γιατρούς.
Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, ένα πρόωρο μωρό αψηφά τις ιατρικές προσδοκίες και ξεπερνά μια απειλητική για τη ζωή του κατάσταση, χάρη στη δύναμη της πίστης και της προσευχής. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε περισσότερα για αυτή την απίστευτη ιστορία θεραπείας και την ακλόνητη αφοσίωση μιας οικογένειας στην Παναγία.
Το θαύμα της Αγίας Μαρίνας: Μια ιστορία πίστης και θεραπείας
Καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, η σύζυγός μου ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος στο τέταρτο παιδί μας, όταν «έσπασαν τα νερά της».
Οι γιατροί μας συμβούλευσαν να διακόψουμε την εγκυμοσύνη, επειδή δεν επρόκειτο να τα καταφέρει, αλλά εμείς αρνηθήκαμε, οπότε μας είπαν να την ακινητοποιήσουμε εντελώς. Ήταν ένας βασανιστικός μήνας, τόσο για την ακίνητη γυναίκα μου, η οποία ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι, όσο και για μένα, καθώς όλες οι δουλειές του σπιτιού έπεφταν πάνω μου, το μαγείρεμα, το τάισμα, το πλύσιμο, το καθάρισμα κ.λπ.
Στα μέσα Ιανουαρίου, η σύζυγός μου είχε άλλη μια ροή αμνιακού υγρού. Οι γιατροί συνέστησαν εισαγωγή στο νοσοκομείο. Την έβαλαν σε ένα κρεβάτι ακίνητη, τοποθέτησαν έναν παλμογράφο στην κοιλιά της και άκουσαν τους καρδιακούς παλμούς του μωρού.
Στις 5 Φεβρουαρίου, το μωρό άρχισε να δυσανασχετεί, έπρεπε να βγει. Αφού υπέγραψαν κάποια χαρτιά (δεν θυμάμαι καν τι έλεγαν), πήγαν τη γυναίκα μου στο χειρουργείο. Μετά από μια ώρα, σε ένα διαφανές κουτί πάνω σε ένα φορείο, πέρασαν την κόρη μου μπροστά μου. «Ακολουθήστε με…» ήταν η εντολή της νοσοκόμας.
Μια μικροσκοπική, εύθραυστη ζωή
Το μωρό προερχόταν από εγκυμοσύνη έξι μηνών, ζύγιζε 1000 γραμμάρια και είχε εσωτερική αιμορραγία.
Ο γιατρός που το παρέλαβε μου είπε ότι δεν έχει ζωή, η κατάστασή του είναι «μη αναστρέψιμη», γι’ αυτό και δεν το έβαλαν σε θερμοκοιτίδα, αλλά σε ένα μαξιλάρι επάνω και το σκέπασαν με μια διάφανη μεμβράνη, σαν αυτή που τυλίγουμε τα τρόφιμα. Ήμουν συντετριμμένη. Αποφάσισα να τον βαφτίσω και τοποθέτησα κάτω από το μαξιλάρι του έναν μικρό ξύλινο σταυρό από το Άγιο Όρος.
Τηλεφώνησα στην Αθωνιάδα, όπου ο γιος μου ήταν ιεροσπουδαστής, για να παρακαλέσω τον διευθυντή του σχολείου να κάνει μια παράκληση στην Παναγία να σώσει τη Μαρίνα.
Οι προσευχές μιας κοινότητας
Ο δάσκαλος (ήταν τότε ο π. Νικηφόρος ο Μικρογιαννίτης) δέχτηκε με χαρά. Έστειλε έναν από τους μαθητές του να πάει στην Ιβήρων για να φέρει ψωμί.
Όταν οι Ιβηρίτες μοναχοί ρώτησαν τον μαθητή για ποιο λόγο ήθελαν το ψωμί, ο μαθητής τους είπε τι συνέβαινε, αποφάσισαν κι αυτοί να κάνουν αίτημα στην Πορταΐτισσα για τη Μαρίνα μου.
Η δύναμη της πίστης
Μετά πήγα να δω τη γυναίκα μου. Την έφεραν μετά από τέσσερις ώρες στον θάλαμο. Ήταν κι αυτή κομμάτια, από την κούραση, η φωνή της ακουγόταν ραγισμένη, «το παιδί», ψέλλιζε.
Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου, το παιδί, μέσα στη σύγχυσή μου, δεν μπορούσα να θυμηθώ τη μορφή του, τι έπρεπε να της πω; Γύρισα πίσω στον θάλαμο νεογνών. Εκείνη τη στιγμή, ο γιατρός που τον είχε φροντίσει έρχεται και μου λέει: «Έλα να δεις την κόρη σου. Ξαφνικά η αιμορραγία σταμάτησε και το παιδί συνήλθε ως εκ θαύματος.
Μια θαυματουργή ανάκαμψη
Το θαύμα δεν σταματά εδώ. Η Μαρίνα γεννήθηκε πρόωρα, με εγκεφαλική παράλυση (τετραπληγία), αλλά η Παναγία δεν μας άφησε έτσι. Με τον δικό της τρόπο, μας έκανε να νιώσουμε άνετα, και γίναμε δεκτοί στην ΕΛΠΑΠ για φυσιοθεραπεία. Σήμερα η Μαρίνα είναι 13 ετών.
Πηγαίνει στο λύκειο, είναι άριστη μαθήτρια, ένα όμορφο, αρτιμελές κορίτσι και όλοι εμείς στην οικογένεια δοξάζουμε και ευλαβούμαστε την Παναγία!».
Μια ιστορία πίστης και θεραπείας
Ο Γιώργος Μιχελόπουλος, Αλεξάνδρεια, Ημαθία, έγραψε αυτή την απίστευτη ιστορία πίστης και θεραπείας. Όταν η υγεία της κόρης του αποκαταστάθηκε, ανέφερε το όλο περιστατικό στον π. Νικηφόρο.
